บรรพ 4(A)

(คำอธิษฐานของโมเสส คนของพระเจ้า)

90 ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า พระองค์ทรงเป็นที่พักพิงของข้าพระองค์ทั้งหลาย
ตลอดทุกชั่วอายุ
ก่อนภูเขาถือกำเนิด
ก่อนที่พระองค์จะทรงให้แผ่นดินและโลกเกิดขึ้น
พระองค์ทรงเป็นพระเจ้าตั้งแต่นิรันดร์กาล ตลอดชั่วนิรันดร์กาล

พระองค์ทรงทำให้มนุษย์กลับคืนสู่ธุลีดิน
โดยตรัสว่า “บรรดาบุตรของมนุษย์เอ๋ย จงคืนสู่ธุลีดินเถิด”
เพราะพันปีในสายพระเนตรของพระองค์เป็นเหมือนวันเดียวที่เพิ่งผ่านไป
หรือเหมือนชั่วยามเดียวในเวลากลางคืน
พระองค์ทรงกวาดมนุษย์ไปในความตาย
พวกเขาเป็นเหมือนหญ้าเขียวสดในยามเช้า
แม้รุ่งเช้ามันงอกขึ้นมาใหม่
แต่เมื่อตกเย็นก็เหี่ยวเฉาโรยราไป

ข้าพระองค์ทั้งหลายถูกเผาผลาญโดยพระพิโรธของพระองค์
และอกสั่นขวัญแขวนโดยความกริ้วของพระองค์
พระองค์ทรงตีแผ่ความชั่วช้าต่างๆ ของข้าพระองค์ทั้งหลายต่อหน้าพระองค์
บาปต่างๆ ที่ซ่อนเร้นประจักษ์แจ้งในความสว่างต่อหน้าพระองค์
วันคืนทั้งสิ้นของข้าพระองค์ทั้งหลายหมดไปภายใต้พระพิโรธของพระองค์
ปีเดือนของข้าพระองค์ทั้งหลายจบลงด้วยการครวญคราง
10 ช่วงชีวิตของข้าพระองค์ทั้งหลายคือเจ็ดสิบปี
หรือแปดสิบปีแล้วแต่กำลัง
กระนั้นชั่วชีวิต[a]ก็มีแต่ความเดือดร้อนโศกเศร้า
เพราะไม่ช้าก็ผ่านพ้นและเราก็จากไป
11 ผู้ใดเล่าที่ทราบถึงอานุภาพแห่งพระพิโรธของพระองค์?
เพราะพระพิโรธของพระองค์นั้นใหญ่หลวงพอๆ กับความน่ายำเกรงของพระองค์
12 ขอทรงสอนข้าพระองค์ทั้งหลายให้นับวันคืนของตน
เพื่อจะได้มีจิตใจที่กอปรด้วยสติปัญญา

13 ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า! ขอทรงกรุณาเถิด จะเป็นอย่างนี้ไปอีกนานสักเท่าใด?
ขอทรงเอ็นดูสงสารบรรดาผู้รับใช้ของพระองค์
14 ขอให้ข้าพระองค์ทั้งหลายอิ่มเอมด้วยความรักมั่นคงของพระองค์ในยามเช้า
เพื่อข้าพระองค์ทั้งหลายจะร้องเพลงด้วยความชื่นชมยินดีและปลื้มปีติตลอดชั่วชีวิต
15 โปรดประทานวันเวลาอันผาสุกยืนยาว
ชดเชยกับปีเดือนที่พระองค์ได้ทรงให้ข้าพระองค์ทั้งหลายทุกข์โศก
16 ขอทรงสำแดงพระราชกิจของพระองค์แก่ผู้รับใช้ของพระองค์
สำแดงพระบารมีของพระองค์แก่บรรดาลูกหลานของพวกเขา

17 ขอให้ความโปรดปราน[b]ขององค์พระผู้เป็นเจ้า พระเจ้าของข้าพระองค์ทั้งหลายอยู่เหนือข้าพระองค์ทั้งหลาย
ขอทรงสถาปนาการงานที่มือของข้าพระองค์ทั้งหลายทำเถิดพระเจ้าข้า
ขอทรงสถาปนาการงานที่มือของข้าพระองค์ทั้งหลายทำ

Footnotes

  1. 90:10 หรือแม้แต่เวลาที่ดีที่สุดของเขา
  2. 90:17 หรือความงาม

ภาค 4

บทที่ 90-106

สอนพวกเราให้รับสติปัญญา

คำอธิษฐานของโมเสส คนของพระเจ้า

พระผู้เป็นเจ้า พระองค์เป็นที่พึ่งพิงของพวกเรา
    ทุกชั่วอายุคน
พระองค์เป็นพระเจ้าจากนิรันดร์กาลจนถึงนิรันดร์กาล
    ก่อนที่จะสร้างภูเขา พื้นแผ่นดิน และโลก

พระองค์ทำให้มนุษย์กลับสภาพไปเป็นผงคลีโดยกล่าวว่า
    “กลับไปเถิด ลูกๆ ของมนุษย์เอ๋ย”
ด้วยว่าในสายตาของพระองค์ 1,000 ปี
    เป็นเหมือนกับวันเดียวที่ผ่านไป
    ดั่งยามเดียวในตอนค่ำ
พระองค์ทำให้ชีวิตของพวกเขาสิ้นสุดลงโดยฉับพลัน
    ดุจหญ้าที่งอกขึ้นใหม่ในยามเช้า
ในยามเช้ามันมีชีวิตชีวา และงอกขึ้นมา
    พอยามเย็นมันก็เอนลู่ลงเหี่ยวเฉาไป

ด้วยว่า พวกเราถูกทำลายด้วยความกริ้วของพระองค์
    และการลงโทษของพระองค์ทำให้เราหวาดหวั่นพรั่นพรึง
ความชั่วของพวกเราไม่อาจหนีพ้นพระองค์
    แม้บาปกระทำในที่ลับก็กลับกระจ่าง ณ เบื้องหน้าพระองค์
เพราะวันเวลาผ่านไปภายใต้การลงโทษของพระองค์
    ชีวิตของเราสิ้นสุดลงดั่งการถอนหายใจ
10 อายุขัยของเราคือ 70 ปี
    หรือไม่ก็อาจถึง 80 ปีหากว่าเป็นคนแข็งแรง
ถึงกระนั้นในช่วงชีวิตยังมีความทุกข์ยากและลำบาก
    ไม่ช้าก็หมดไป และเราก็บินจากไป
11 ใครทราบถึงอานุภาพของความกริ้วของพระองค์
    และใครจะทราบว่า การลงโทษของพระองค์น่าหวาดหวั่นเพียงไร
12 ฉะนั้น โปรดสอนพวกเราให้นึกถึงวันเวลาว่าล่วงไปอย่างรวดเร็ว
    เราจะได้รับสติปัญญาจากพระเจ้าไว้ในจิตใจ
13 หันกลับมาเถิด โอ พระผู้เป็นเจ้า จะอีกนานเพียงไร
    โปรดสงสารบรรดาผู้รับใช้ของพระองค์เถิด
14 ให้พวกเราพอใจกับความรักอันมั่นคงของพระองค์ในยามเช้าเถิด
    และเราจะเปล่งเสียงร้องด้วยความยินดีตลอดชีวิต
15 ให้พวกเราได้รับความยินดีมากเท่ากับความยากลำบากที่พระองค์ให้เราได้รับ
    และนานหลายปีเท่าๆ กับความยากลำบากที่พวกเราประสบ
16 ขอให้การกระทำของพระองค์เป็นที่ประจักษ์แก่บรรดาผู้รับใช้ของพระองค์
    และความยิ่งใหญ่ของพระองค์แก่ลูกหลานของเขาเถิด
17 ให้ความพึงพอใจของพระผู้เป็นเจ้า พระเจ้าของเราอยู่กับพวกเราเถิด
    ขอพระองค์เสริมสร้างสิ่งที่พวกเรากระทำเพื่อพวกเรา
    โปรดเสริมสร้างสิ่งที่พวกเรากระทำด้วยเถิด

หนังสือเล่มที่สี่

(สดุดี 90-106)

พระเจ้าคงอยู่ตลอดไปมนุษย์นั้นชั่วคราว

คำอธิษฐานของโมเสสคนของพระเจ้า

ข้าแต่องค์เจ้าชีวิต
    พระองค์ได้เป็นที่ลี้ภัยของพวกเราตลอดมาทุกรุ่น
ก่อนที่ภูเขาทั้งหลายจะเกิดมา
    ก่อนที่พระองค์จะทำให้โลกนี้เกิดขึ้น
    ตั้งแต่อดีตกาล ตราบจนชั่วนิรันดร์กาล พระองค์คือพระเจ้า

พระองค์ทำให้มนุษย์กลับไปเป็นผงคลีดิน
    พระองค์พูดว่า “มนุษย์กลับไปเป็นดินซะ”
ข้าแต่พระเจ้า สำหรับพระองค์แล้วพันปีก็เหมือนกับแค่วันวานที่ผ่านไป
    เหมือนกับแค่เสี้ยวหนึ่งของค่ำคืน[a]

และอีกพันปี ก็จะเป็นเหมือนหญ้าที่เปลี่ยนสีเท่านั้น
    พวกมนุษย์นั้นเป็นเหมือนหญ้าที่งอกขึ้นในตอนเช้า
หญ้างอกขึ้นในตอนเช้า และเขียวไปทั่วในตอนเช้า
    แล้วในตอนค่ำก็เหี่ยวแห้งไป

พวกเราตัวสั่นเทิ้มเพราะกลัวความเกรี้ยวโกรธของพระองค์
    พวกเราถูกทำลายเพราะความโกรธของพระองค์
พระองค์วางความผิดทั้งหมดของเราไว้ต่อหน้าพระองค์
    บาปทั้งหลายที่เราซ่อนเร้นไว้ก็ถูกตีแผ่อยู่ในความสว่างต่อหน้าพระองค์

วันทั้งหลายของพวกเราจบสิ้นลงเพราะความโกรธของพระองค์
    เดือนปีของพวกเราจบสิ้นลงอย่างรวดเร็วเหมือนถอนหายใจ
10 ชีวิตเราก็แค่เจ็ดสิบปี
    ถ้าเราแข็งแรง อาจจะอยู่ถึงแปดสิบปี
แม้แต่วันปีที่ดีที่สุดก็เต็มไปด้วยความทุกข์ยากลำบาก
    ชีวิตก็ผ่านไปอย่างรวดเร็ว และเราก็หายวับไป

11 ใครเล่าได้สัมผัสความเกรี้ยวโกรธอย่างเต็มที่ของพระองค์
    ใครเล่าได้สัมผัสความโกรธของพระองค์และความกลัวที่เกิดจากมัน
12 โปรดช่วยเราให้รู้จักนับวันเวลาอันแสนสั้นของพวกเรา
    เพื่อเราจะได้ใช้ชีวิตอย่างชาญฉลาด

13 ข้าแต่พระยาห์เวห์ โปรดกลับมาหาพวกเรา พระองค์จะถ่วงเวลาไปอีกนานแค่ไหน
    โปรดสงสารพวกผู้รับใช้ของพระองค์
14 โปรดให้เราอิ่มไปด้วยความรักมั่นคงของพระองค์ทุกๆเช้า
    แล้วพวกเราจะได้โห่ร้องด้วยความยินดีและมีความสุขไปชั่วชีวิต
15 โปรดให้พวกเรามีความสุขนานเท่ากับวันเวลาแห่งความทุกข์ทรมานที่พระองค์เคยหยิบยื่นให้กับเรานั้น
    นานเท่ากับปีแห่งความทุกข์ระทมที่เราเจอมา
16 โปรดให้พวกเราผู้รับใช้ของพระองค์ได้เห็นการกระทำต่างๆของพระองค์
    ให้ลูกหลานของพวกเราได้เห็นถึงฤทธิ์อำนาจอันอัศจรรย์ของพระองค์
17 ข้าแต่องค์เจ้าชีวิต พระเจ้าของพวกเรา
    โปรดอวยพรพวกเราด้วยเถิด
    โปรดให้ทุกสิ่งที่เราทำนั้นประสบผลสำเร็จ
    ใช่แล้ว โปรดให้ทุกสิ่งที่เราทำนั้นประสบผลสำเร็จ

Footnotes

  1. 90:4 เสี้ยวหนึ่งของค่ำคืน ในอดีต หนึ่งคืนมักแบ่งออกเป็น 3-4 ช่วงการเฝ้ายาม ซึ่งกินเวลา 3-4 ชั่วโมงต่อหนึ่งช่วง