109 Til söngstjórans. Davíðssálmur. Þú Guð lofsöngs míns, ver eigi hljóður,

² því að óguðlegan og svikulan munn opna þeir í gegn mér, tala við mig með ljúgandi tungu.

³ Með hatursorðum umkringja þeir mig og áreita mig að ástæðulausu.

⁴ Þeir launa mér elsku mína með ofsókn, en ég gjöri ekki annað en biðja.

⁵ Þeir launa mér gott með illu og elsku mína með hatri.

⁶ Set óguðlegan yfir mótstöðumann minn, og ákærandinn standi honum til hægri handar.

⁷ Hann gangi sekur frá dómi og bæn hans verði til syndar.

⁸ Dagar hans verði fáir, og annar hljóti embætti hans.

⁹ Börn hans verði föðurlaus og kona hans ekkja.

¹⁰ Börn hans fari á flæking og vergang, þau verði rekin burt úr rústum sínum.

¹¹ Okrarinn leggi snöru fyrir allar eigur hans, og útlendir fjandmenn ræni afla hans.

¹² Enginn sýni honum líkn, og enginn aumkist yfir föðurlausu börnin hans.

¹³ Niðjar hans verði afmáðir, nafn hans útskafið í fyrsta ættlið.

¹⁴ Misgjörðar feðra hans verði minnst af Drottni og synd móður hans eigi afmáð,

¹⁵ séu þær ætíð fyrir sjónum Drottins og hann afmái minningu þeirra af jörðunni

¹⁶ sakir þess, að hann mundi eigi eftir að sýna elsku, heldur ofsótti hinn hrjáða og snauða og hinn ráðþrota til þess að drepa hann.

¹⁷ Hann elskaði bölvunina, hún bitni þá á honum, hann smáði blessunina, hún sé þá fjarri honum.

¹⁸ Hann íklæddist bölvuninni sem kufli, hún læsti sig þá inn í innyfli hans sem vatn og í bein hans sem olía,

¹⁹ hún verði honum sem klæði, er hann sveipar um sig, og sem belti, er hann sífellt gyrðist.

²⁰ Þetta séu laun andstæðinga minna frá Drottni og þeirra, er tala illt í gegn mér.

²¹ En þú, Drottinn Guð, breyt við mig eftir gæsku miskunnar þinnar, frelsa mig sakir nafns þíns,

²² því að ég er hrjáður og snauður, hjartað berst ákaft í brjósti mér.

²³ Ég hverf sem hallur skuggi, ég er hristur út eins og jarðvargar.

²⁴ Kné mín skjögra af föstu, og hold mitt tærist af viðsmjörsskorti.

²⁵ Ég er orðinn þeim að spotti, þegar þeir sjá mig, hrista þeir höfuðið.

²⁶ Veit mér lið, Drottinn, Guð minn, hjálpa mér eftir miskunn þinni,

²⁷ að þeir megi komast að raun um, að það var þín hönd, að það varst þú, Drottinn, sem gjörðir það.

²⁸ Bölvi þeir, þú munt blessa, verði þeir til skammar, er rísa gegn mér, en þjónn þinn gleðjist.

²⁹ Andstæðingar mínir íklæðist svívirðing, sveipi um sig skömminni eins og skikkju.

³⁰ Ég vil lofa Drottin mikillega með munni mínum, meðal fjölmennis vil ég vegsama hann,

³¹ því að hann stendur hinum snauða til hægri handar til þess að hjálpa honum gegn þeim er sakfella hann.