Dee 57 Psalm

To dän Haupt Musikaunt. Doo nijch fenijchte. En jeheemne Schats fonn Doft, aus hee fonn Saul flijchte deed enn ne Heel.

Sie erboarment to mie, O Gott, sie erboarment to mie, dan miene Seel deit enn die fetruehe, jo enn daut Schaute fonn diene Flijchte es miene Festäakjestäd, bott dee groote Fenijchtunj febie es.

Ekj woa däm aulahejchsta Gott aunroope, to Gott dee fa mie wirkjt.

Hee woat fomm Himel schekje un mie rade, hee woat dän to schaunde moake dee mie fekjneddre deit. Selah. Gott woat sien Erboarme un siene Woarheit schekje.

Miene Seel es mank dee Leiw; ekj ligj mank dän dee aun Fia aunjtesekjt sent, dee Menschesäns, dän äare Täne Spiese un Fiele sent, un äare Tunj es en schoapet Schweat.

Sie jepreist hejcha aus dee Himels, O Gott; lot diene Harlijchkjeit äwa dee gaunse Ead senne.

Dee ha en Nat reed jemoakt fa miene Staupe, miene Seel es dol jeboage; dee ha ne Kul jegroft fa mie, dee sent doa enenn jefolle. Selah.

Mien Hoat es faust opp eene Städ, O Gott, mien Hoat es faust opp eene Städ; ekj woa sinje en Preis jäwe.

Wakj miene Harlijchkjeit opp!. Wakj opp, Hoap en Jittoa! Ekj woa dän Morjeroot oppwakje met Preis.

Ekj woa die mank dee Felkja preise, O Herr, ekj woa to die sinje mank dee Natsjoone.

10 Dan dien Erboarme es groot bott dee Himels, un diene Woarheit bott dee Wolkje.

11 Sie oppjehowe bowe dee Himels, O Gott; diene Harlijchkjeit äwa dee gaunse Ead.