Dee 31 Psalm

To dän haupt Musikaunt, en Psalm fonn Doft.

Ekj socht Tooflucht enn die, O Herr Gott; lot mie niemols to schaund kome, rad mie enn diene Jerajchtijchkjeit.

Beaj dien Ua dol no mie, rad mie schwind, sie en stoakja Steen to mie fa en Fasting Hus fa mie, mie to rade.

Dan du best mien groota Steen, un miene Fastinj, leid un lenk mie omm dien Nome haulwe.

Brinj mie ut daut Nat daut see fa mie festoake ha, dan du best miene Krauft.

Ekj äwajäw mien Jeist enn dien Henj enenn, dan du hast mie aufjeleewat, O Herr Gott, dee Woarheits Gott.

Ekj ha dän jehaust dee nutsloose Jetta habe, oba ekj doo enn däm Herr Gott fetruehe.

Un ekj woa froo senne un mie freihe enn dien Erboarme, dan du hast mien Älend jeseene; du weetst dee Trubbels enn miene Seel,

un hast mie nijch äwajäft enn mien Fiend äare Henj; du hast miene Feet enn ne breede Städ bestädijcht.

Sie mie jnädijch, O Herr Gott, dan ekj sie enn Trubbel, mien Uag es moaga jeworde derjch Trua, miene Seel un mien Buk.

10 Dan mien Läwe kjemt to en enj derjch Trua, un miene Joare met sefte, miene Krauft feschwinjt wäajen miene Sind, un mien Knoakes sent oolt jeworde.

11 Ekj wea en Fe-achte mank aul miene Fiend, oba besondasch to miene Nobasch, un en Forjcht to miene Frind; dee mie buta sage rande wajch fonn mie.

12 Mensche ha fonn mie fejäte soo aus doodja Maun, fonn daut Jedajchtnes wajch, ekj sie soo aus en Jefäs daut feschwinjt.

13 Dan ekj ha daut Noräde fonn Fäl jeheat, doa wea Ansgt aun aule Kaunte, wäarent see sikj toop beräde jäajen mie, see plonde mien Laewe wajch to naeme.

14 Oba ekj deed enn die fetruehe O Herr Gott, ekj säd: "Du best mien Gott."

15 Miene Tiede sent enn diene Henj, rad mie fonn miene Fiend äare Henj un fonn dän dee mie hinjaraun sent.

16 Moak dien Jesejcht opp dien Deena to schiene; rad mie enn dien Erboarme.

17 Halp mie soo daut ekj mie nijch schäme bruck, O Herr Gott; dan ekj ha die aunjeroopt; lot dee Gottloose sikj schäme; lot dän stel senne enn daut Grauf.

18 Lot dee Leppe dee leaje stel jemoakt woare, dee onnbekjemmat jäajen dee Jerajchte räde met Stolltheit en Spott.

19 Woo Groot es dien Goots daut du oppjelajcht hast fa dän dee die ferjchte; Du hast jeoabeit fa dän dee fer Menscheit enn die fetruede.

20 Du woascht dän festäakje enn daut Jeheemet fonn dien Doasenne, fonn Mensche aea Plone; du woascht dän bedakje enn ne Bood fonn daut Sträwe met Tunje.

21 Jesäajent es dee Herr Gott, dan hee haft wunndaboa jeoabeit met sien Erboarme to mie enn ne beloagada Grootstaut.

22 Dan ekj säd enn mien Haust, ekj sie aufjeschnäde fonn diene Uage; sejchalijch hast du miene Jebäde jeheat aus ekj to die schreajch.

23 O hat däm Herr Gott leef, aul jie siene Heilje; dee Herr Gott deit dee Truehe oppbewoare, un deit dee Stollte trigj tole emm folle.

24 Sie stoakj, un Hee woat dien Hoat stoakje, aul jie dee enn däm Herr Gott hope.