Dee 17 Psalm

En Jebaed fonn Doft.

O Herr Gott, hea Jerajchtijchkjeit; horjch no mien Schriehe daut ekj oone Schmeijchel Leppe brinj.

Lot mien Jerejcht rut kome fonn dien Doasenne; diene Uage seene opprajchtijch.

Du woascht mien Hoat utproowe, du woascht mie enne Nacht beseakje, du woascht mie utproowe, oba du woascht nuscht finje; miene Jedanke gone nijch wieda aus mien Mul

Waut dee Mensche äare Oabeit aunbelanjt, ekj sie fonn dee Jewaultje äa Stijch bewoat derjch daut Wuat ut diene Leppe.

Miene Staupe sent enn dien Stijch jebläwe soo daut miene Feet nijch wajch jejleppt sent.

Ekj ha die aunjeroopt, wiels du woascht mie auntwuate, O Gott; beaj dien Ua dol en hea miene Wead.

Brinj diene wundascheene Leeftolijchkjeit fäa, O dän äa Rada dee enn die fetruhe, derjch diene rajchte Haunt aun dän dee die wadastone.

Bewoa mie soo aus dee Kjikja, dee Dochta fonn dien Uag; festäakj mie unja daut Schaute fonn diene Flijchte,

fonn dee Beese äa Jesejcht dee mie bestreepte, miene Fiend dee runnt omm mie sent jäajen miene Seel.

10 Dee sent biejelajcht enn äa eajnet Fat; dee räde stollt met äa Mul:

11 Dee ha onns nu ommrinjt met äare Staupe; dee, dee opp mie kjikje, mie botte Ead dol to schmiete,

12 soo aus en Leiw dee iewrijch es äwa sien Raup, en soo aus en junja Leiw dee enn festoakne Grufte luat.

13 O Herr Gott, sto opp, go fer am en beaj am dol! Rad miene Seel fonn dee Beese met dien Schweat,

14 fonn Mana derjch diene Haunt, O Herr Gott, fonn Mana dän äa Poat enn dise Welt es, dän äa Buk du felle deist met dien Schats, en deist am befrädje met Säns, dee äa Hab en Goot to äare Bäbes lote woare.

15 Waut mie daut aunbelanjt, ekj woa dien Jesejcht seene enn Jerajchtijchkjeit; wan ekj oppwakje woa, woa ekj tofräd senne enn diene Änlijchkjeit.