Psalme 102
Reimer 2001
Dee 102 Psalm
En Jebäd fonn dee Betriepte wan dee schwak es un siene Kloag fer däm Herr Gott brinjt.
1 Hia mien Jebäd, O Herr Gott, un lot mien Jeschrejcht fer däm Herr Gott kome.
2 Doo dien Jesecht nich fonn mie festäakje enn miene Trubbel Tiet; bäaj dien Ua dol no mie wan ekj roop; doo mie schwind auntwuate.
3 Dan miene Doag sent foadijch jebrocht enn Ruak, un miene Knoakes sent febrent soo aus en Klotz.
4 Mien Hoat es jeschloage un jedreacht soo aus Graus, soo daut ekj fejät mien Broot to äte.
5 Wäajen dee Stem fonn daut sefte, doone miene Knoakes sikj faust moake aun mien Fleesch.
6 Ekj sie soo aus en Stap Ul enne Wiltnis, ekj sie soo aus ne Ul enn daut Dreajet.
7 Ekj doo woake un sie soo aus en Spoalinkj auleen oppem Husdak.
8 Miene Fiend doone mie dän Dachäwa fluche; dee jäajen mie oajalich sent ha jäajen mie jeschwuare.
9 Dan ekj ha Ausch jejäte soo aus Broot, un ha mien Drinkj jemischt met hiele:
10 wäajen dien Oaja un diene Wutt; dan du hast mie oppjehäft un dol jeschmäte.
11 Miene Doag sent soo aus en Schaute utjestrakjt, un ekj doo fewalkje soo aus daut Graus.
12 Oba du, O Herr Gott, woascht enn Eewichkjeit duare, un dien Behoole fonn eene Jennerazion no de näakjste Jennerazion.
13 Du woascht opstone; ha Erboarme fa Zion; fa dee Tiet Metleet to habe fa ar, jo, de Tiet aunjeteakjent es jekome.
14 Dan diene Deena näme Fejneaje enn dee Steena, en ha Metleet enn äa Stoff.
15 Soo selle Natsjoone däm Herr Gott sien Nome ferchte, un aul dee Kjeenije oppe Ead diene Harlichkjeit.
16 Wan dee Herr Gott Zion oppbuhe woat, dan saul siene Harlichkjeit ferendach kome.
17 Hee woat sikj dreihe no daut Jebäd fonn dee Felotne, un woat äa Jebäd nich feachte.
18 Dit saul jeschräwe woare fa dee näakjste Jennerazion; un Felkja dee noch selle jemoakt woare selle däm Herr Gott preise.
19 Dan Hee haft rauf jekjikjt fonn daut Huaget fonn siene Wonstäd; dee Herr Gott kjikjt rauf fonn dän Himmel no de Ead;
20 omm dee Jefangne äa Stäne to heare, dee Doodes Kjinja frie to moake;
21 däm Herr Gott sien Nome bekaunt to moake enn Zion, un sien Preis enn Jerusalem;
22 wan daut Folkj enn dee Kjennichrikje sikj toop fesaumelt habe däm Herr Gott aun to bäde.
23 Hee neem miene Krauft wajch enn dän Wajch; hee muak miene Doag kjarta.
24 Ekj säd: "O mien Gott, nemm mie nich wajch enn haulf fonn miene Doag; diene Joare sent derjch eene Jennerazion derch dee näakjste Jennerazion.
25 Du hast fonn jee häa dee Ead Grunt jelajcht; un dee Himmels sent daut Woakj fonn diene Henj.
26 Dee selle feschwinje, oba du woascht bliewe; Jo, dee woare aula soo senne aus en Aunzuch, du woascht dän soo endre aus Kjleeda, un dee selle jeendat woare.
27 Oba du best Dee, un diene Joare selle nich jeendat woare.
28 Diene Deena äare Säns selle wone; un äa Some saul fer die bestädicht woare.
Copyright © 2001 by Elmer Reimer