Alles op zijn tijd

3 Voor alles bestaat een bepaalde tijd: ² een tijd om te worden geboren en een tijd om te sterven, een tijd om te planten en een tijd om te oogsten, ³ een tijd om te doden en een tijd om te genezen, een tijd om te verwoesten en een tijd om te herbouwen, ⁴ een tijd om te huilen en een tijd om te lachen, een tijd om te treuren en een tijd om te dansen, ⁵ een tijd om stenen weg te gooien en een tijd om stenen bij elkaar te zoeken, een tijd om te omhelzen en een tijd om niet te omhelzen, ⁶ een tijd om te vinden en een tijd om te verliezen, een tijd om iets te bewaren en een tijd om iets weg te gooien, ⁷ een tijd om te scheuren en een tijd om te herstellen, een tijd om stil te zijn en een tijd om te spreken, ⁸ een tijd om lief te hebben en een tijd om te haten, een tijd van oorlog en een tijd van vrede.

⁹ Wat bereikt iemand nu werkelijk door hard te werken? ¹⁰ Ik heb hierover nagedacht met betrekking tot alle soorten werk die God de mensheid heeft gegeven. ¹¹ Voor alles wat Hij heeft gemaakt, bestaat een geschikt moment. Ook al heeft God het besef van de eeuwigheid in het hart van de mensen geplant, toch kan de mens al Gods werk, vanaf het eerste begin tot het absolute einde, niet overzien. ¹² Daarom trek ik de conclusie dat er niets beters voor een mens is dan blij te zijn en plezier in het leven te scheppen, zolang hij kan. ¹³ En daarnaast dat hij zou moeten eten en drinken en zou moeten genieten van alle vruchten van zijn werk, omdat dat alles een geschenk van God is.

¹⁴ En ik weet dat alles wat God doet, onherroepelijk is, er kan niets aan worden toegevoegd of van worden afgedaan, God heeft daarbij voor ogen dat de mens ontzag moet hebben voor de Almachtige God. ¹⁵ Wat er nu is, was er lang geleden ook al, en wat nog gaat gebeuren, is al eerder gebeurd. Wat in het verre verleden gebeurde en toen verdween, brengt God weer terug.

¹⁶ Verder merkte ik dat overal op aarde de misdaad zich onder het oog van de justitie afspeelt en dat zelfs de rechtbanken corrupt zijn. ¹⁷ Ik zei bij mijzelf: ‘God zal op het juiste moment alles wat de mens doet, beoordelen, zowel het goede als het kwade.’ ¹⁸ En toen besefte ik dat God de wereld haar zondige gang laat gaan om de mensheid op de proef te stellen en de mensen te laten zien dat zij in feite niets beter zijn dan de dieren. ¹⁹ Want mensen en dieren ademen allebei dezelfde lucht in en sterven ook allebei. De mensheid heeft in feite dus niets vóór op de dierenwereld, wat zinloos eigenlijk! ²⁰ Zij gaan allemaal naar dezelfde plaats, het stof waaruit zij kwamen en waarnaar zij ook weer moeten terugkeren. ²¹ Want wie kan bewijzen dat de geest van de mensen opstijgt en de geest van de dieren neerdaalt in het stof? ²² Op die manier kwam ik erachter dat er voor een mens niets beters bestaat dan vreugde te scheppen in zijn werk, want daarom is hij hier. Niemand kan hem van iets laten genieten na zijn dood, daarom moet hij er nú van genieten.