1 Orðskviðir Salómons Davíðssonar, Ísraels konungs,

² til þess að menn kynnist visku og aga, læri að skilja skynsamleg orð,

³ til þess að menn fái viturlegan aga, réttlæti, réttvísi og ráðvendni,

⁴ til þess að þeir veiti hinum óreyndu hyggindi, unglingum þekking og aðgætni, _

⁵ hinn vitri hlýðir á og eykur lærdóm sinn, og hinn hyggni nemur hollar lífsreglur _

⁶ til þess að menn skilji orðskviði og líkingamál, orð spekinganna og gátur þeirra.

⁷ Ótti Drottins er upphaf þekkingar, visku og aga fyrirlíta afglapar einir.

⁸ Hlýð þú, son minn, á áminning föður þíns og hafna eigi viðvörun móður þinnar,

⁹ því að þær eru yndislegur sveigur á höfði þér og men um háls þinn.

¹⁰ Son minn, þegar skálkar ginna þig, þá gegn þeim eigi.

¹¹ Þegar þeir segja: "Kom með oss! Leggjumst í launsátur til manndrápa, sitjum án saka um saklausan mann,

¹² gleypum þá lifandi eins og Hel _ með húð og hári, eins og þá sem farnir eru til dánarheima.

¹³ Alls konar dýra muni munum vér eignast, fylla hús vor rændum fjármunum.

¹⁴ Þú skalt taka jafnan hlut með oss, einn sjóð skulum vér allir hafa" _

¹⁵ son minn, þá haf ekki samleið við þá, halt fæti þínum frá stigum þeirra.

¹⁶ Því að fætur þeirra eru skjótir til ills og fljótir til að úthella blóði.

¹⁷ Því að til einskis þenja menn út netið í augsýn allra fleygra fugla,

¹⁸ og slíkir menn sitja um sitt eigið líf, liggja í launsátri fyrir sjálfum sér.

¹⁹ Þannig fer öllum þeim, sem fíknir eru í rangfenginn gróða: fíknin verður þeim að fjörlesti.

²⁰ Spekin kallar hátt á strætunum, lætur rödd sína gjalla á torgunum.

²¹ Hún hrópar á glaummiklum gatnamótum, við borgarhliðin heldur hún tölur sínar:

²² Hversu lengi ætlið þér, fávísir, að elska fávísi og hinir háðgjörnu að hafa yndi af háði og heimskingjarnir að hata þekkingu?

²³ Snúist til umvöndunar minnar, sjá, ég læt anda minn streyma yfir yður, kunngjöri yður orð mín.

²⁴ En af því að þér færðust undan, þá er ég kallaði, og enginn gaf því gaum, þótt ég rétti út höndina,

²⁵ heldur létuð öll mín ráð sem vind um eyrun þjóta og skeyttuð eigi umvöndun minni,

²⁶ þá mun ég hlæja í ógæfu yðar, draga dár að, þegar skelfingin dynur yfir yður,

²⁷ þegar skelfingin dynur yfir yður eins og þrumuveður og ógæfa yðar nálgast eins og fellibylur, þegar neyð og angist dynja yfir yður.

²⁸ Þá munu þeir kalla á mig, en ég mun ekki svara, þeir munu leita mín, en ekki finna mig.

²⁹ Vegna þess að þeir hötuðu þekking og aðhylltust ekki ótta Drottins,

³⁰ skeyttu ekki ráðum mínum og smáðu alla umvöndun mína,

³¹ þá skulu þeir fá að neyta ávaxtar breytni sinnar og mettast af sínum eigin vélræðum.

³² Því að fráhvarf fávísra drepur þá, og uggleysi heimskingjanna tortímir þeim.

³³ En sá sem á mig hlýðir, mun búa óhultur, mun vera öruggur og engri óhamingju kvíða.