Mateusz 8

Nowe Przymierze

Oczyszczenie trędowatego

8 Gdy Jezus zszedł z góry, ruszyły za Nim rzesze ludzi. ² Wówczas podszedł do Niego trędowaty, pokłonił Mu się i powiedział: Panie, gdybyś tylko zechciał, mógłbyś mnie oczyścić.

³ Na te słowa Jezus wyciągnął rękę, dotknął go i oznajmił: Chcę, bądź oczyszczony! I trąd natychmiast ustąpił. ⁴ Pamiętaj — powiedział Jezus — nie mów o tym nikomu, lecz idź, pokaż się kapłanowi i tak jak nakazał Mojżesz, złóż ofiarę za swoje oczyszczenie. Niech to będzie dla nich świadectwem.

Przeciętny człowiek z nieprzeciętną wiarą

⁵ Tuż po wejściu do Kafarnaum do Jezusa podszedł pewien setnik. ⁶ Panie — prosił — mój chłopiec leży w domu sparaliżowany i strasznie cierpi.

⁷ Przyjdę — odpowiedział Jezus — i uzdrowię go.

⁸ Wówczas setnik powiedział: Panie, nie jestem wart, abyś wchodził pod mój dach, ale powiedz tylko słowo, a mój chłopiec będzie uzdrowiony. ⁹ Bo i ja jestem człowiekiem podległym władzy i mam pod sobą żołnierzy. Jeśli któremuś mówię: Idź! — idzie. Jeśli innemu rozkażę: Przyjdź! — przychodzi; i jeśli swemu słudze powiem: Zrób to! — robi.

¹⁰ Gdy Jezus to usłyszał, zdziwił się i powiedział do tych, którzy podążali za Nim: Zapewniam was, tak wielkiej wiary nie znalazłem w Izraelu u nikogo. ¹¹ Powiem więcej, wielu zjawi się ze wschodu i zachodu, wraz z Abrahamem, Izaakiem i Jakubem zajmą miejsce przy stole w Królestwie Niebios, ¹² a synowie Królestwa^[a] zostaną wyrzuceni w zewnętrzną ciemność. Tam będzie płacz i zgrzytanie zębami.

¹³ Po tych słowach Jezus zwrócił się do setnika: Idź, a jak uwierzyłeś, niech ci się stanie! I w tej chwili jego chłopiec został uzdrowiony.

Uzdrowienia w domu Piotra

¹⁴ Gdy Jezus przyszedł do domu Piotra, zastał tam jego teściową — leżała złożona gorączką. ¹⁵ Dotknął jej ręki i gorączka spadła. Wtedy kobieta wstała i zaczęła Mu usługiwać.

¹⁶ Wraz z nastaniem wieczoru przyprowadzono do Niego wielu opętanych. On zaś swoim słowem wygnał duchy i uzdrowił wszystkich, którym coś dolegało. ¹⁷ W ten sposób spełniło się to, co zostało powiedziane przez proroka Izajasza:

Cena naśladowania Jezusa

¹⁸ Widząc tłum wokół siebie, Jezus rozkazał przeprawić się na drugą stronę jeziora.

¹⁹ Wtedy podszedł do Niego pewien znawca Prawa: Nauczycielu — powiedział — pójdę za Tobą, dokądkolwiek się udasz.

²⁰ Jezus mu odpowiedział: Lisy mają nory i ptaki gniazda, Syn Człowieczy jednak nie ma gdzie skłonić głowy.

²¹ Inny z kolei spośród Jego uczniów poprosił: Panie, pozwól mi najpierw odejść i pogrzebać mojego ojca.

²² Jezus mu na to: Chodź za Mną. Grzebanie umarłych zostaw umarłym.^[b]

Uciszenie burzy

²³ Jezus wsiadł do łodzi. Jego uczniowie dołączyli do Niego. ²⁴ Gdy już byli daleko od brzegu, zerwała się potężna burza. Fale przelewały się przez łódź. On natomiast spał. ²⁵ Wtedy przysunęli się do Niego, obudzili i zawołali: Panie! Ratuj! Giniemy!

²⁶ O, ludzie małej wiary — odpowiedział. — Dlaczego się boicie? Następnie wstał, stłumił wiatr i wzburzone fale — i zaległa wielka cisza.

²⁷ A ludzie, zdumieni, zadawali sobie pytanie: Kim On właściwie jest, że nawet wiatr i woda są Mu posłuszne?

Uwolnienie dwóch opętanych

²⁸ Gdy przybył na drugą stronę, do kraju Gadareńczyków, z grobów wyszli dwaj opętani. Szli Mu naprzeciw. Byli oni tak groźni, że nie było mocnego, który ważyłby się przejść tamtą drogą.

²⁹ Co Tobie do nas, Synu Boga?! — wrzasnęli. — Przyszedłeś tu dręczyć nas przed czasem?!

³⁰ A w pewnej odległości pasła się tam spora trzoda świń. ³¹ Demony zaczęły Go prosić: Skoro nas wyganiasz, poślij nas w te świnie.

³² Idźcie! — zezwolił. One zatem wyszły i wstąpiły w świnie. Wtedy całe stado ruszyło w dół urwiska, prosto do jeziora — i zginęło w falach.

³³ Pasterze natomiast uciekli do miasta. Tam opowiedzieli o wszystkim, również o opętanych. ³⁴ I wtedy całe miasto wyszło do Jezusa, a gdy Go zobaczyli, poprosili, aby odszedł z ich granic.