Nie dla stronniczości

2 Drodzy bracia, jako ludzie ufający naszemu Panu Jezusowi, Chrystusowi otoczonemu chwałą, nie wyróżniajcie jednych osób kosztem innych. ² Na przykład, co byście zrobili, gdyby na wasze zgromadzenie przyszedł człowiek w wykwintnej szacie, ze złotym pierścieniem na palcu, oraz człowiek ubogi, w nieświeżym ubraniu? ³ Jeśli zwrócilibyście uwagę na tego bogatego i zaproponowali: Usiądź tu sobie wygodnie, a ubogiemu polecili: Ty stań tam albo usiądź przy moim podnóżku, ⁴ to czy nie byłby to osąd? A wy — czy nie postawilibyście siebie w roli sędziów, rozumujących jednak w niewłaściwy sposób?

⁵ Posłuchajcie, moi kochani bracia, czy to nie Bóg wybrał ludzi ubogich w oczach świata, a bogatych w wierze, i przez to dziedziców Królestwa, które obiecał tym, którzy Go pokochali? ⁶ Wy tymczasem pogardziliście ubogim! Czy to nie bogaci was wyzyskują i czy nie oni ciągają was po sądach? ⁷ Czy nie oni bluźnią wspaniałemu imieniu, które zostało nad wami wezwane?

⁸ Jeśli wiernie — i zgodnie z Pismem — wypełniacie królewskie prawo: Masz kochać swojego bliźniego tak, jak samego siebie, postępujecie szlachetnie. ⁹ Jeśli natomiast wyróżniacie jednych kosztem drugich, popełniacie grzech i w świetle Prawa jesteście przestępcami.

¹⁰ Bo gdyby ktoś zadośćuczynił całemu Prawu, a potknął się tylko na jednym przykazaniu, i tak byłby winien naruszenia całości. ¹¹ Ten bowiem, który powiedział: Masz nie cudzołożyć, powiedział również: Masz nie zabijać. Jeśli więc nie cudzołożysz, ale zabijasz — złamałeś Prawo.

¹² Mówcie i postępujcie jak ci, którzy mają być sądzeni przez Prawo wolności. ¹³ Nad tym, kto nie okazał miłosierdzia, odbywa się sąd bez miłosierdzia. Miłosierdzie przezwycięża sąd.

Związek wiary z uczynkami

¹⁴ Co za pożytek, drodzy bracia, gdy ktoś twierdzi, że ma wiarę, a nie idą za tym uczynki? Czy taka wiara może go zbawić? ¹⁵ Na przykład: Brat lub siostra nie mają w co się ubrać. Codziennie brakuje im chleba. ¹⁶ Ale ktoś z was im mówi: Idźcie w pokoju, ogrzejcie się i nasyćcie — nie robiąc nic dla zaspokojenia ich potrzeb. Jaka korzyść z samych słów?

¹⁷ Podobnie z wiarą. Jeśli nie towarzyszą jej uczynki, jest martwa jako taka.

¹⁸ Ktoś mógłby nawet powiedzieć: Ty masz samą wiarę, ja mam również uczynki. Pokaż mi swoją wiarę, nie odwołując się do uczynków, a ja ci pokażę moją, o której świadczą czyny. ¹⁹ Ty wierzysz, że Bóg jest jeden? Pięknie! Demony również wierzą — i drżą.

²⁰ Chcesz się przekonać, bezmyślny człowieku, że wiara bez uczynków jest pusta? ²¹ Przyjrzyj się naszemu ojcu Abrahamowi. Dzięki czemu został usprawiedliwiony, gdy ofiarował na ołtarzu swego syna Izaaka? Czy nie dzięki uczynkom? ²² Wiara wyraźnie współdziałała z jego uczynkami. Uczynki uczyniły tę wiarę doskonałą. ²³ W ten sposób wypełniły się słowa Pisma: Abraham uwierzył Bogu i uznano mu to za sprawiedliwość. Został też nazwany przyjacielem Boga. ²⁴ Widzicie więc, że człowiek zostaje usprawiedliwiony dzięki uczynkom, a nie jedynie dzięki wierze.

²⁵ Podobnie było z Rachab, prostytutką. Ona również została usprawiedliwiona dzięki uczynkom, bo przecież przyjęła zwiadowców, a następnie wypuściła ich inną drogą. ²⁶ Otóż jak ciało bez ducha jest martwe, tak martwa jest wiara bez uczynków.