Jakuba 1

Nowe Przymierze

Powitanie

1 Jakub, sługa Boga i Pana Jezusa Chrystusa, do dwunastu pokoleń, żyjących na obczyźnie: Pozdrowienia!

Wiara i mądrość

² Drodzy bracia, za najwyższą radość uważajcie te chwile, gdy jesteście poddawani przeróżnym próbom. ³ Wiedzcie, że takie doświadczanie waszej wiary kształtuje wytrwałość. ⁴ Wytrwałość natomiast niech was prowadzi do dzieła doskonałego, abyście byli doskonali, nienaganni i bez jakichkolwiek braków.

⁵ Jeśli komuś z was brak mądrości, niech prosi o nią Boga, który obdarza wszystkich szczodrze i bez wypominania — i mądrość będzie mu dana. ⁶ Niech jednak prosi z wiarą, porzuci wątpliwości, bo człowiek, który wątpi, przypomina falę morską, gnaną i miotaną przez wiatr. ⁷ Ktoś taki niech nie liczy, że coś od Pana otrzyma, ⁸ dlatego że on sam nie wie, czego chce, jest niestały w całym swoim postępowaniu.

⁹ Niech ubogi brat szczyci się swoim wywyższeniem. ¹⁰ Bogaty natomiast niech ma na względzie swoje poniżenie, ponieważ przeminie jak kwiat trawy. ¹¹ Oto wzeszło słońce, przypiekło promieniami, wysuszyło trawę, jej kwiat opadł i piękno przepadło. Podobnie zwiędnie bogaty na drogach swego życia.

¹² Szczęśliwy człowiek, który przechodzi przez próbę, bo gdy zostanie wypróbowany, otrzyma wieniec życia, który Bóg obiecał tym, którzy Go kochają. ¹³ Niech nikt, kuszony przez zło, nie mówi, że to Bóg go kusi. Bóg jest niepodatny na zło i sam nikogo nim nie doświadcza. ¹⁴ Źródłem pokus człowieka są jego własne żądze. To one go pociągają i nęcą. ¹⁵ Gdy żądza się rozwinie, rodzi grzech, a gdy grzech dojrzeje, rodzi śmierć.

¹⁶ Nie dajcie się zwieść, moi kochani bracia. ¹⁷ Całe dobro, którym można obdarzyć, i wszelki doskonały dar, pochodzą z góry, od Ojca światłości. W Nim nie ma żadnej zmienności ani cienia odmiany.^{[a] 18} Gdy zechciał, zrodził nas przez Słowo prawdy, by mieć w nas jakby pierwszy plon swoich stworzeń.

O pożytku słuchania

¹⁹ Wiedzcie,^[b] moi kochani bracia, że każdy człowiek powinien być skory do słuchania, nieskory do mówienia i nieskory do gniewu. ²⁰ Bo gniew człowieka nie służy sprawiedliwości Bożej. ²¹ Dlatego odrzućcie wszystko, co budzi odrazę, całą niepotrzebną złość, i z łagodnością przyjmijcie zasiane w was Słowo, które może zbawić wasze dusze.

²² Bądźcie także wykonawcami Słowa, a nie tylko słuchaczami, oszukującymi samych siebie. ²³ Słuchacz Słowa, w przeciwieństwie do wykonawcy, przypomina człowieka, który przygląda się swojej twarzy w lustrze. ²⁴ Przyjrzał się, odszedł i zaraz zapomniał, jak wygląda. ²⁵ Kto natomiast wniknął w doskonałe prawo wolności i trwa w nim, ten nie jest słuchaczem, który zapomina. Jest twórcą dzieła. I w swoim działaniu będzie on szczęśliwy.

²⁶ Jeśli ktoś sądzi, że jest bogobojny, lecz nie powściąga swego języka, to oszukuje swoje serce i jego bogobojność pozbawiona jest treści. ²⁷ Czystą i nieskazitelną bogobojnością, w ocenie Boga Ojca, jest nieść pomoc sierotom i wdowom w ich ucisku i strzec się splamienia ze strony świata.