12 Aulsoo nu uk wie, sentamol wie soone groote Wollkj fonn Zeij romm onns ha, wel wie aules waut onns hinjat auntsied laje, en dee Sind dee onns soo aunhenjt, en aunhoole em rane enn daem Spellstriet dee fer onns jesat es,

² enndeam wie Jesus emm Uag hoole, dee de Aunfenga en Foadichmoaka es fa onns Gloowe, dee fa dee Freid dee fer am jestalt wea, daut Kriets uthilt, en acht dee Schaund aus nusscht, en haft sikj hanjesat to rajchte Sied fonn Gott sien Tron.

³ Stalt junt daem faea, dee soon grootet jelaede haft waeajen dee Sinda aea jaeajenaun striede, daut jie nich meed en mootloos woare enn jun striede jaeajen de Sind.

⁴ Jie ha noch nich bott Bloot fejeete jestraeft jaeajen de Sind,

⁵ en jie ha daut Femoone fejaete daut to junt raet aus to Kjinja: "Mien Saen, nem daut nich leicht wan de Herr die beleat, en fetsoag nich wan hee die stroft;

⁶ dan waem de Herr leef haft, daem beleat hee, en stroft en jieda Saen daem hee aun nemt.

⁷ Naemt dee Belearunk aun, dan Gott haundelt met junt soo aus met Saens; dan wua es en Saen daem de Foda nich beleare deit?

⁸ Oba wan jie oone Belearunk sent, aun woont aula Aundeel ha, dan sent jie Huarebalj en nich Kjinje.

⁹ En noch meeha, wie haude Menschliche Fodasch dee onns beleade, en wie jeewe daen Respakjt, sull wie nich fael leewa daem Foda fonn Jeista unjadon senne, en laewe?

¹⁰ Dan see beleade onns werklich fa en poa Doag no aea Gootjedenke; oba jana onns to Nuttse, daut wie aun siene Heilichkjeit kjenne aundeel ha.

¹¹ Aun eene Haunt schient onns daut strofe sechalich nich ne Freid to senne, oba ne Truarichkjeit; oba aune aundre Haunt jeft daut nohaea fa daen dee doarenn je-eeft sent, ne fraedlije Frucht fonn Jerachtichkjet.

¹² Doaromm haeft dee meede Henj nehecht, en moakt dee jelaemde Kneehe jlik,

¹³ en moakt en jlike Stich fa june Feet, daut dee Lome nich auntsied jeleit woare, oba leewa daut dee jeheelt woare.

¹⁴ Straeft de Fraed met aule Mensche no, uk Heilichkjeit, dan oone daut woat kjeen Mensch daem Herr seene.

¹⁵ En seet doano daut kjeena Gott siene Jnod fesiemt, daut nich ne Wartel fonn Bettaness oppwaust en Trubbel jeft, en doaderch fael fe-onnreinicht woare;

¹⁶ daut nich jeemaunt en Hura, oda en Gottloosa es soo aus Eesau, dee fa eene Moltiet sien Easchtjeburt oppjeef.

¹⁷ Jie weete oba, daut nohaea aus hee jearen daen Saeajen oawe wull, am feschmaete wort, dan hee funk kjeene Staed fa Buesse, wan hee daut uk met Trone socht.

¹⁸ Dan jie sent nich no daem Boajch jekome daen auntoschiere jink, dee met Fia brend, en no Diestaness, en deepet Dunkel, en Wintkriesel,

¹⁹ en no en Trumpeete blose, en ne Stem met Wead, so daut dee, dee daut heade, prachade daut nusscht meeha sull jesajcht woare;

²⁰ dan see kunne daut nich fedroage daut befoole wort: "En wan sogoa en Tia daen Boajch aunscheat, saul daut jesteenicht woare".

²¹ En so schrakjlich wea daut auntoseene daut Mooses saed: "Ekj ha groote Angst en tseta".

²² Oba jie sent no daen Boajch Tsion jekome, en no daen laewndje Gott siene Staut, daut himlische Jerusalem, en no ne groote Schoa Enjel,

²³ no ne Jemeent en Kjoak fonn Easchtjebuarne dee em Himel enjeschraewe sent, en no Gott, dee aewa aule Mensche Rechte es, en no dee Jeista fonn dee follkomne Jerajchte,

²⁴ en no Jesus dee Femedla aewa daut niehet Tastament, en no daut Besprenjunksbloot daut baeta raet aus Abel sient.

²⁵ Seet junt faea daut jie daem nich aufwiese dee doa raet; dan wan dee nich febie jlepte dee daem aufweese dee oppe Ead raede deed, wu fael meeha woa wie nich, wan wie wajch dreihe fonn daem dee fom Himel raet;

²⁶ daem siene Stem donn de Ead sheddad, oba nu haft hee fesproake: "Noch eemol woa ekj nich bloos de Ead sheddre, oba daem Himel uk".

²⁷ Nu dit Wuat, "Noch eemol", diet aun daut dee Dinje dee jesheddat kjenne woare, sele wajch jenome woare aus soone dee jeschaufe sent, daut dee Dinje, dee nich to sheddre gone, bliewe kjenne.

²⁸ Doaromm, wiel wie en Kjeenichrikj kjriehe daut nich to sheddre jeit, wel wie Jnod ha derch woont wie Gott tom jefaule deene kjenne, enn Fromheit en Eaforcht;

²⁹ dan onns Gott es fenichtendet Fia.