2. Koryntian 11

Nowe Przymierze

Paweł i jego przeciwnicy

11 O, gdybyście mogli znieść odrobinę szaleństwa z mojej strony! Właściwie znosicie.^{[a] 2} Nie przeczę, jestem o was zazdrosny — Bożą zazdrością. Poślubiłem was bowiem z jednym mężem, aby postawić przed Chrystusem czystą dziewicę. ³ Obawiam się jednak, czy w jakiś sposób — podobnie jak wąż zwiódł Ewę swoją przebiegłością — wasze myśli nie zostały skażone i odwiedzione od szczerości i czystości względem Chrystusa. ⁴ Bo gdy przychodzi ktoś inny, głosi Jezusa, którego nie głosiliśmy, lub gdy przyjmujecie innego ducha, nie tego, którego otrzymaliście, lub inną dobrą nowinę, nie tą, którą przyjęliście, wówczas znosicie to z łatwością.

⁵ Otóż uważam, że w niczym nie ustępuję tym arcyapostołom. ⁶ Jeśli nawet jestem prostakiem w mowie, to jednak nie w poznaniu — przecież nasze postępowanie pośród was było całkowicie jawnie.

⁷ Czy popełniłem grzech — poniżając się dla waszego wywyższenia — że za darmo głosiłem wam ewangelię? ⁸ Inne kościoły złupiłem, przyjmując wsparcie, aby wam służyć. ⁹ A gdy przebywając u was znajdowałem się w niedostatku, kogo obciążałem? Przecież mój brak uzupełnili bracia przybyli z Macedonii. W niczym nie byłem ciężarem — tego pilnowałem i będę pilnował. ¹⁰ Mówię prawdę w Chrystusie: W granicach Achai ta chluba nie zostanie mi zabrana. ¹¹ Dlaczego tak postępowałem? Dlatego, że was nie kocham? Bóg to wie!

¹² Czyniłem tak, i będę czynił, aby odebrać podstawę do chluby tym, którzy jej szukają. Niech w tym, czym się szczycą, okażą się tacy, jak my! ¹³ Bo oni są fałszywymi apostołami, nieuczciwymi pracownikami. Podszywają się tylko pod apostołów Chrystusa. ¹⁴ I nic dziwnego. Przecież sam szatan podszywa się pod anioła światłości. ¹⁵ Cóż więc szczególnego, że jego parobkowie podszywają się pod przedstawicieli sprawiedliwości? Lecz ich koniec będzie zgodny z ich czynami!

Przejścia Pawła

¹⁶ Powtarzam: Niech mnie nikt nie uważa za nierozumnego. A jeśli już, to przyjmijcie mnie jako takiego, abym i ja mógł się nieco poszczycić. ¹⁷ To, co mówię, mówię nie po myśli Pana, lecz jakby w przypływie szaleństwa. Ono jest podstawą tej chluby. ¹⁸ Ponieważ tak wielu szczyci się według ciała, spróbuję i ja. ¹⁹ Przecież jako rozumni łatwo znosicie nierozumnych! ²⁰ Znosicie też, gdy was ktoś zniewala, gdy was ktoś objada, gdy ktoś wykorzystuje, gdy się nad wami wynosi, gdy po twarzy bije. ²¹ Ze wstydem mówię: W tym my byliśmy słabi.

Jeśli inni są tacy odważni — w przypływie szaleństwa to mówię — to i ja się ośmielę. ²² Hebrajczykami są? Ja także. Izraelitami? Ja także. Nasieniem Abrahama? Ja także. ²³ Sługami Chrystusa są? Jako obłąkany mówię: Tym bardziej ja! Więcej zaznałem trudów, częściej byłem w więzieniach, ponad miarę poddawano mnie chłostom, często bywałem w śmiertelnym niebezpieczeństwie. ²⁴ Od Żydów otrzymałem pięć razy po czterdzieści razów bez jednego, ²⁵ trzy razy byłem chłostany,^[b] raz ukamienowany, trzy razy rozbił się ze mną okręt, dzień i noc spędziłem na pełnym morzu. ²⁶ Często bywałem w podróżach, w niebezpieczeństwach na rzekach, w niebezpieczeństwach ze strony zbójców, w niebezpieczeństwach ze strony rodaków, w niebezpieczeństwach ze strony pogan, w niebezpieczeństwach w mieście, w niebezpieczeństwach na pustkowiu, w niebezpieczeństwach na morzu, w niebezpieczeństwach między fałszywymi braćmi; ²⁷ w trudzie i znoju, często w bezsennych nocach, w głodzie i pragnieniu, często w postach, na zimnie i w nagości.

²⁸ Poza tymi sprawami zewnętrznymi, pozostaje moja codzienna odpowiedzialność, troska o wszystkie kościoły. ²⁹ Kto słabnie, a mnie to nie osłabia? Kto wywołuje skandale, a ja przy tym nie płonę?

³⁰ Skoro już muszę się szczycić, to będę się szczycił moją słabością. ³¹ Bóg i Ojciec Pana Jezusa, On, błogosławiony na wieki, wie, że nie kłamię. ³² W Damaszku namiestnik^[c] króla Aretasa wystawił warty w mieście Damasceńczyków, aby mnie schwytać. ³³ Lecz spuszczono mnie w koszu przez okienko w murze i tak wymknąłem mu się z rąk.