Add parallel Print Page Options

Nagbalik si Absalom sa Jerusalem

14 Nahibaluan ni Joab nga anak ni Zeruya nga nahidlaw si Haring David kay Absalom. Gani nagpatawag siya sang isa ka maalamon nga babayi sa Tekoa. Pag-abot sang babayi, nagsiling si Joab sa iya, “Magpakuno-kuno ka nga nagapangasubo ka sa patay. Magsul-ob ka sang bayo nga ginasul-ob sang nagapangasubo, kag indi ka magpatahom kundi magginawi ka pareho sa isa ka babayi nga nagapangasubo sa patay sa malawig na nga tion. Dayon magkadto ka sa hari kag ihambal mo sa iya ang isiling ko sa imo.” Dayon ginsiling ni Joab sa iya ang ihambal niya sa hari.

Pag-abot sang babayi sa hari, nagluhod siya bilang pagtahod kag nagsiling, “Buligi ako, Mahal nga Hari!” Nagpamangkot ang hari sa iya, “Ano bala ang problema mo?” Nagsabat siya, “Isa ako ka balo, kag may duha ka anak nga lalaki. Isa ka adlaw nag-inaway sila nga duha sa uma, kag tungod nga wala didto sang may nagtambag sa ila, ang isa sa ila napatay. Karon, nagkadto sa akon ang tanan ko nga paryente kag nagsiling, ‘Itugyan sa amon ang imo anak, kay patyon namon siya sa iya pagpatay sa iya utod. Indi siya takos nga magpanubli sang pagkabutang sang iya amay.’ Kon himuon nila ini, madula ang nabilin ko nga anak nga amo na lang ang akon ginalauman nga magbulig sa akon, kag madula na ang ngalan sang akon bana sa sini nga kalibutan.”

Nagsiling ang hari sa babayi, “Pauli ka kay ako ang bahala. Magamando ako nga indi nila pag-anhon ang imo anak.” Nagsiling ang babayi, “Mahal nga Hari, kon may mag-akusar sa imo parte sa pagbulig mo sa akon, ako kag ang akon pamilya ang magapanabat kag indi ikaw.” 10 Nagsabat ang hari, “Kon may magreklamo sa imo, dal-a siya sa akon, kag siguraduhon ko nga indi na siya magreklamo liwat.” 11 Dayon nagsiling ang babayi, “Mahal nga Hari, kon mahimo magsumpa ka sa Ginoo nga imo Dios nga indi mo pagtugutan nga may magbalos sa akon anak agod indi siya mapatay kag agod indi na maglain pa ang hitabo.” Nagsabat si Haring David, “Ginasumpa ko sa buhi nga Ginoo, nga indi gid maano ang imo anak.”[a]

12 Dayon nagsiling ang babayi, “Mahal nga Hari, may isa pa ako nga ipangabay sa imo.” Nagsabat ang hari, “Sige, ano ina?” 13 Nagsiling ang babayi, “Indi bala nga sala mo ina sa katawhan sang Dios nga protektaran mo ang akon anak pero ang imo anak iya nga gintabog indi mo pagpabalikon? 14 Ang tanan nga tawo mapatay, pareho sa tubig nga naula sa duta nga indi na matipon liwat. Pero indi lang basta-basta nga ginakuha sang Dios ang kabuhi sang tawo; ginatinguhaan niya pa gani nga mapabalik sa iya ang mga tawo nga nagpalayo sa iya.

15 “Mahal nga Hari, nagkadto ako diri sa pagsugid sang akon problema tungod nga nahadlok ako sa himuon sang akon mga paryente. Naghunahuna ako nga magpakigsugilanon sa imo kay basi pa lang nga himuon mo ang akon pangabay sa imo 16 nga luwason ako kag ang akon anak sa mga tawo nga nagatinguha sa pagkuha sang duta nga ginhatag sang Dios sa amon.[b] 17 Karon ang imo desisyon nakahatag sa akon sang kalinong kay pareho ka sa anghel sang Dios nga nakahibalo kon ano ang maayo kag malain. Kabay pa nga updan ka sang Ginoo nga imo Dios.”

18 Dayon nagsiling ang hari sa babayi, “Sugiri ako sang matuod sa akon ipamangkot sa imo.” Nagsabat ang babayi, “Sige, Mahal nga Hari.” 19 Nagpamangkot ang hari, “Si Joab bala ang nagtudlo sa imo sini?” Nagsabat ang babayi, “Indi gid ako makabalibad sa pagsabat sa imo pamangkot, Mahal nga Hari. Huo, si Joab nga imo alagad ang nagsugo sa akon sa paghimo sini kag siya ang nagtudlo kon ano ang akon ihambal. 20 Ginhimo niya ini agod magmaayo na ang inyo relasyon ni Absalom. Pero naintiendihan mo ini, Mahal nga Hari, kay pareho ka sa anghel sang Dios—nahibaluan mo ang tanan nga nagakatabo sa aton nasyon.”

21 Gani ginpatawag sang hari si Joab kag ginsilingan, “Sige, lakat kag dal-a pabalik diri ang bataon pa nga si Absalom.” 22 Nagluhod dayon si Joab bilang pagtahod sa hari kag nagsiling, “Kabay pa nga pakamaayuhon ka sang Ginoo, Mahal nga Hari. Karon nahibaluan ko nga nalipay ka sa akon tungod kay gintuman mo ang akon pangabay.” 23 Dayon naglakat si Joab sa Geshur kag gindala pabalik si Absalom sa Jerusalem. 24 Pero nagmando ang hari, “Papaulia ninyo siya sa iya balay; indi ko gusto nga makita siya diri sa palasyo.” Gani nagpauli si Absalom sa iya kaugalingon nga balay kag wala siya magpakita sa hari.

25 Wala sing pareho ka guwapo kay Absalom sa bug-os nga Israel, gani ginadayaw gid siya sang tanan. Wala gid siya sing deperensya halin sa ulo hasta sa dapadapa. 26 Kaisa lang siya magpagunting kada tuig, kag nagapagunting siya tungod kay nabug-atan siya sa iya buhok. Kon kiluhon ang iya buhok nagabug-at ini sing mga duha ka kilo suno sa kilohan sang hari. 27 May mga anak si Absalom nga tatlo ka lalaki kag isa ka babayi. Ang ngalan sang babayi si Tamar, kag guwapa gid siya. 28 Nag-estar si Absalom sa Jerusalem sa sulod sang duha ka tuig nga wala gid niya makita ang hari.

29 Isa ka tion, ginpatawag ni Absalom si Joab sa pagpangabay sa iya nga magpakig-estorya siya sa hari para sa iya. Pero wala si Joab magkadto kay Absalom. Gani ginpatawag niya liwat si Joab, pero wala man gihapon siya magkadto. 30 Nagsiling dayon si Absalom sa iya mga suluguon, “Sunuga ninyo ang uma ni Joab nga natamnan sang barley. Tupad lang ini sang akon uma.” Gani ginsunog nila ang uma ni Joab.

31 Nagkadto si Joab kay Absalom kag nagsiling sa iya, “Ngaa ginsunog sang imo mga suluguon ang akon uma?” 32 Nagsabat si Absalom, “Tungod wala ka magkadto diri sang ginpatawag ko ikaw. Gusto ko kuntani nga magkadto ka sa hari sa pagpamangkot sa iya kon ngaa nga ginpakuha pa niya ako sa Geshur. Mas maayo pa nga nagpabilin na lang ako didto. Karon, gusto ko nga makita ang hari; kon nakasala ako, ipapatay niya ako.”

33 Gani nagkadto si Joab sa hari, kag ginsugid niya ang ginsiling ni Absalom. Dayon ginpatawag sang hari si Absalom, kag pag-abot niya, nagluhod siya bilang pagtahod sa hari. Dayon ginhalukan siya sang hari.

Footnotes

  1. 14:11 indi gid maano ang imo anak: sa literal, wala sing bisan isa sa mga buhok sang imo anak nga mahulog sa duta.
  2. 14:16 sa pagkuha… sa amon: ukon, sa pagdula sa amon sa duta sang Ginoo; ukon, sa pagdula sa amon sa katawhan sang Ginoo.

Absalom Returns to Jerusalem

14 Joab(A) son of Zeruiah knew that the king’s heart longed for Absalom. So Joab sent someone to Tekoa(B) and had a wise woman(C) brought from there. He said to her, “Pretend you are in mourning. Dress in mourning clothes, and don’t use any cosmetic lotions.(D) Act like a woman who has spent many days grieving for the dead. Then go to the king and speak these words to him.” And Joab(E) put the words in her mouth.

When the woman from Tekoa went[a] to the king, she fell with her face to the ground to pay him honor, and she said, “Help me, Your Majesty!”

The king asked her, “What is troubling you?”

She said, “I am a widow; my husband is dead. I your servant had two sons. They got into a fight with each other in the field, and no one was there to separate them. One struck the other and killed him. Now the whole clan has risen up against your servant; they say, ‘Hand over the one who struck his brother down, so that we may put him to death(F) for the life of his brother whom he killed; then we will get rid of the heir(G) as well.’ They would put out the only burning coal I have left,(H) leaving my husband neither name nor descendant on the face of the earth.”

The king said to the woman, “Go home,(I) and I will issue an order in your behalf.”

But the woman from Tekoa said to him, “Let my lord the king pardon(J) me and my family,(K) and let the king and his throne be without guilt.(L)

10 The king replied, “If anyone says anything to you, bring them to me, and they will not bother you again.”

11 She said, “Then let the king invoke the Lord his God to prevent the avenger(M) of blood from adding to the destruction, so that my son will not be destroyed.”

“As surely as the Lord lives,” he said, “not one hair(N) of your son’s head will fall to the ground.(O)

12 Then the woman said, “Let your servant speak a word to my lord the king.”

“Speak,” he replied.

13 The woman said, “Why then have you devised a thing like this against the people of God? When the king says this, does he not convict himself,(P) for the king has not brought back his banished son?(Q) 14 Like water(R) spilled on the ground, which cannot be recovered, so we must die.(S) But that is not what God desires; rather, he devises ways so that a banished person(T) does not remain banished from him.

15 “And now I have come to say this to my lord the king because the people have made me afraid. Your servant thought, ‘I will speak to the king; perhaps he will grant his servant’s request. 16 Perhaps the king will agree to deliver his servant from the hand of the man who is trying to cut off both me and my son from God’s inheritance.’(U)

17 “And now your servant says, ‘May the word of my lord the king secure my inheritance, for my lord the king is like an angel(V) of God in discerning(W) good and evil. May the Lord your God be with you.’”

18 Then the king said to the woman, “Don’t keep from me the answer to what I am going to ask you.”

“Let my lord the king speak,” the woman said.

19 The king asked, “Isn’t the hand of Joab(X) with you in all this?”

The woman answered, “As surely as you live, my lord the king, no one can turn to the right or to the left from anything my lord the king says. Yes, it was your servant Joab who instructed me to do this and who put all these words into the mouth of your servant. 20 Your servant Joab did this to change the present situation. My lord has wisdom(Y) like that of an angel of God—he knows everything that happens in the land.(Z)

21 The king said to Joab, “Very well, I will do it. Go, bring back the young man Absalom.”

22 Joab fell with his face to the ground to pay him honor, and he blessed the king.(AA) Joab said, “Today your servant knows that he has found favor in your eyes, my lord the king, because the king has granted his servant’s request.”

23 Then Joab went to Geshur and brought Absalom back to Jerusalem. 24 But the king said, “He must go to his own house; he must not see my face.” So Absalom went to his own house and did not see the face of the king.

25 In all Israel there was not a man so highly praised for his handsome appearance as Absalom. From the top of his head to the sole of his foot there was no blemish in him. 26 Whenever he cut the hair of his head(AB)—he used to cut his hair once a year because it became too heavy for him—he would weigh it, and its weight was two hundred shekels[b] by the royal standard.

27 Three sons(AC) and a daughter were born to Absalom. His daughter’s name was Tamar,(AD) and she became a beautiful woman.

28 Absalom lived two years in Jerusalem without seeing the king’s face. 29 Then Absalom sent for Joab in order to send him to the king, but Joab refused to come to him. So he sent a second time, but he refused to come. 30 Then he said to his servants, “Look, Joab’s field is next to mine, and he has barley(AE) there. Go and set it on fire.” So Absalom’s servants set the field on fire.

31 Then Joab did go to Absalom’s house, and he said to him, “Why have your servants set my field on fire?(AF)

32 Absalom said to Joab, “Look, I sent word to you and said, ‘Come here so I can send you to the king to ask, “Why have I come from Geshur?(AG) It would be better for me if I were still there!”’ Now then, I want to see the king’s face, and if I am guilty of anything, let him put me to death.”(AH)

33 So Joab went to the king and told him this. Then the king summoned Absalom, and he came in and bowed down with his face to the ground before the king. And the king kissed(AI) Absalom.

Footnotes

  1. 2 Samuel 14:4 Many Hebrew manuscripts, Septuagint, Vulgate and Syriac; most Hebrew manuscripts spoke
  2. 2 Samuel 14:26 That is, about 5 pounds or about 2.3 kilograms