Add parallel Print Page Options

Wala Patya ni David si Saul sa Ikaduhang Higayon

26 Usa niana ka adlaw, may mga taga-Zif nga miadto kang Saul sa Gibea ug miingon, “Si David nagatago sa bungtod sa Hakila, nga atbang sa Jeshimon.” Busa miadto si Saul sa kamingawan sa Zif aron sa pagpangita kang David. Giuban niya ang iyang 3,000 ka mga tawo nga iyang gipili gikan sa Israel. Nagkampo sila sa daplin sa dalan sa bungtod sa Hakila, nga atbang sa Jeshimon. Apan nagpabilin si David didto sa kamingawan. Sa dihang nabalitaan ni David nga gisundan siya didto ni Saul, nagpadala siyag mga tigpaniid, ug nahibaloan niya nga miabot gayod si Saul.

Unya miadto si David sa dapit nga gikampohan ni Saul. Nakita niya ang dapit nga gihigdaan ni Saul ug ni Abner nga anak ni Ner, nga komander sa mga sundalo. Natulog si Saul nga gilibotan sa mga sundalo. Nangutana si David kang Ahimelec nga Hitihanon ug kang Abishai nga anak ni Zeruya ug igsoon ni Joab, “Kinsa ba kaninyo ang mouban kanako sa pagsulod sa kampo ni Saul?” Mitubag si Abishai, “Ako ang mouban.” Busa misulod nianang gabhiona si David ug si Abishai sa kampo ni Saul, ug nakita nila si Saul nga natulog, nga ang iyang bangkaw giugbok sa yuta duol sa iyang ulohan. Si Abner ug ang mga sundalo natulog usab libot kaniya. Miingon si Abishai kang David, “Karong adlawa gitugyan na sa Dios kanimo ang imong kaaway. Karon tugoti ako sa pagpatay kaniya pinaagi sa bangkaw. Ipapilit ko siya sa yuta sa usa lang ka pagduslak.” Apan miingon si David kang Abishai, “Ayaw siyag patya! Kay silotan gayod sa Ginoo ang mopatay sa iyang pinili nga hari. 10 Ginasiguro ko gayod kanimo, sa presensya sa buhi nga Ginoo, nga ang Ginoo mismo ang mopatay kaniya, o mamatay siya sa natural nga kamatayon o sa gira. 11 Apan dili motugot ang Ginoo nga ako ang mopatay sa iyang pinili nga hari. Kuhaon lang nato ang bangkaw ug ang sudlanan sa tubig nga anaa sa iyang ulohan, ug unya mamiya kita.” 12 Busa gikuha ni David ang bangkaw ug ang sudlanan sa tubig sa may ulohan ni Saul, ug milakaw sila. Wala gayoy nakakita o nakahibalo sa nahitabo; wala gayoy nakamata kanila tungod kay gipahinanok sila pag-ayo sa Ginoo.

13 Unya mitabok sila si David sa pikas nga bahin sa kapatagan ug mitindog ibabaw sa bungtod nga halayo ug diotay sa kampo nila ni Saul. 14 Misinggit si David ngadto sa mga sundalo ug kang Abner nga anak ni Ner, “Abner, madungog mo ba ako?” Mitubag si Abner, “Kinsa ka? Unsay imong tuyo sa hari?” 15 Mitubag si David, “Dili ba ikaw man ang inilang maisog nga sundalo sa Israel? Nganong wala man nimo bantayi ang hari nga imong agalon? May mianha diha aron unta sa pagpatay kaniya! 16 Dili maayo kining imong gibuhat. Ipanumpa ko sa buhi nga Dios nga angay kang mamatay ug ang imong mga tawo, kay wala ninyo bantayi ang inyong agalon, ang pinili nga hari sa Ginoo. Tan-awa kon anaa pa ba ang bangkaw sa hari ug ang sudlanan sa tubig diha sa iyang ulohan.” 17-18 Nakaila si Saul sa tingog ni David, busa miingon siya, “David, anak, ikaw ba kana?” Mitubag si David, “Oo ako kini, Mahal nga Hari. Nganong gigukod mo ako nga imong alagad? Unsay akong sala? 19 Mahal nga Hari, pamatia ang akong isulti. Kon ang Ginoo mao ang nagtulod kanimo sa pagpatay kanako, hinaut kaloy-an niya ako pinaagi sa pagdawat sa akong halad. Apan kon kini iya lang sa tawo, hinaut nga panghimaraoton sila sa Ginoo. Kay gihinginlan nila ako gikan sa yuta sa Ginoo ug giingnan nga moalagad sa ubang mga dios. 20 Ayaw itugot nga mamatay ako sa yuta sa mga langyaw, nga halayo sa Ginoo. Nganong ikaw nga hari sa Israel nangita man gayod kanako nga sama man lang ako sa pulgas? Nganong gigukod mo ako sama sa langgam sa bukid?”

21 Miingon si Saul, “Nakasala ako. Balik kanako David, anak ko, ug dili ko na ikaw hilabtan pag-usab kay wala nimo ako patya karong adlawa. Mora akog buang sa akong gihimo, ug nasayop gayod ako.” 22 Mitubag si David, “Ania ang imong bangkaw, ipakuha kini dinhi sa usa sa imong tawo. 23 Panalanginan ako sa Ginoo sa akong gihimo karong adlawa, kay gantihan niya ang matag tawo nga matarong ug matinud-anon. Gitugyan ka sa Ginoo kanako karong adlawa, apan wala ko ikaw patya kay ikaw ang pinili nga hari sa Ginoo. 24 Maingon nga gihatagan ko ug bili ang imong kinabuhi karong adlawa, hinaut nga hatagan usab sa Ginoo ug bili ang akong kinabuhi ug luwason niya ako gikan sa tanang kalisod.” 25 Unya miingon si Saul kang David, “Hinaut nga panalanginan ka sa Dios, anak ko. Makahimo ka pa ug dagkong mga butang, ug magmadaogon ka gayod.” Unya mibiya si David, ug si Saul mipauli.

David Again Spares Saul’s Life

26 The Ziphites(A) went to Saul at Gibeah and said, “Is not David hiding(B) on the hill of Hakilah, which faces Jeshimon?(C)

So Saul went down to the Desert of Ziph, with his three thousand select Israelite troops, to search(D) there for David. Saul made his camp beside the road on the hill of Hakilah(E) facing Jeshimon, but David stayed in the wilderness. When he saw that Saul had followed him there, he sent out scouts and learned that Saul had definitely arrived.

Then David set out and went to the place where Saul had camped. He saw where Saul and Abner(F) son of Ner, the commander of the army, had lain down. Saul was lying inside the camp, with the army encamped around him.

David then asked Ahimelek the Hittite(G) and Abishai(H) son of Zeruiah,(I) Joab’s brother, “Who will go down into the camp with me to Saul?”

“I’ll go with you,” said Abishai.

So David and Abishai went to the army by night, and there was Saul, lying asleep inside the camp with his spear stuck in the ground near his head. Abner and the soldiers were lying around him.

Abishai said to David, “Today God has delivered your enemy into your hands. Now let me pin him to the ground with one thrust of the spear; I won’t strike him twice.”

But David said to Abishai, “Don’t destroy him! Who can lay a hand on the Lord’s anointed(J) and be guiltless?(K) 10 As surely as the Lord lives,” he said, “the Lord himself will strike(L) him, or his time(M) will come and he will die,(N) or he will go into battle and perish. 11 But the Lord forbid that I should lay a hand on the Lord’s anointed. Now get the spear and water jug that are near his head, and let’s go.”

12 So David took the spear and water jug near Saul’s head, and they left. No one saw or knew about it, nor did anyone wake up. They were all sleeping, because the Lord had put them into a deep sleep.(O)

13 Then David crossed over to the other side and stood on top of the hill some distance away; there was a wide space between them. 14 He called out to the army and to Abner son of Ner, “Aren’t you going to answer me, Abner?”

Abner replied, “Who are you who calls to the king?”

15 David said, “You’re a man, aren’t you? And who is like you in Israel? Why didn’t you guard your lord the king? Someone came to destroy your lord the king. 16 What you have done is not good. As surely as the Lord lives, you and your men must die, because you did not guard your master, the Lord’s anointed. Look around you. Where are the king’s spear and water jug that were near his head?”

17 Saul recognized David’s voice and said, “Is that your voice,(P) David my son?”

David replied, “Yes it is, my lord the king.” 18 And he added, “Why is my lord pursuing his servant? What have I done, and what wrong(Q) am I guilty of? 19 Now let my lord the king listen(R) to his servant’s words. If the Lord has incited you against me, then may he accept an offering.(S) If, however, people have done it, may they be cursed before the Lord! They have driven me today from my share in the Lord’s inheritance(T) and have said, ‘Go, serve other gods.’(U) 20 Now do not let my blood(V) fall to the ground far from the presence of the Lord. The king of Israel has come out to look for a flea(W)—as one hunts a partridge in the mountains.(X)

21 Then Saul said, “I have sinned.(Y) Come back, David my son. Because you considered my life precious(Z) today, I will not try to harm you again. Surely I have acted like a fool and have been terribly wrong.”

22 “Here is the king’s spear,” David answered. “Let one of your young men come over and get it. 23 The Lord rewards(AA) everyone for their righteousness(AB) and faithfulness. The Lord delivered(AC) you into my hands today, but I would not lay a hand on the Lord’s anointed. 24 As surely as I valued your life today, so may the Lord value my life and deliver(AD) me from all trouble.”

25 Then Saul said to David, “May you be blessed,(AE) David my son; you will do great things and surely triumph.”

So David went on his way, and Saul returned home.