² พระยาห์เวห์พูดว่า “เอโดม เราได้ทำให้เจ้าเป็นชนชาติที่กระจอกท่ามกลางชนชาติต่างๆ
    และเจ้าก็ถูกดูหมิ่นเหยียดหยามมาก
³ เจ้าหลงตัวเองคิดว่าแน่เหลือเกิน
    เจ้าได้อาศัยอยู่ตามถ้ำบนผาสูง^[b]
    และบ้านของเจ้าอยู่บนภูเขาสูง
เจ้าคิดในใจว่า
    ‘เราตั้งอยู่สูงขนาดนี้ไม่มีใครดึงให้เราลงไปถึงพื้นดินได้หรอก’”

⁴ พระยาห์เวห์พูดว่าอย่างนี้ “ถึงแม้เจ้าจะทำรังสูงเหมือนนกอินทรี
    ถึงจะทำรังอยู่ท่ามกลางดวงดาวต่างๆ
    เราก็จะดึงเจ้าลงมาจากที่นั่น”
⁵ ถ้าพวกขโมยขึ้นบ้านเจ้าหรือพวกโจรมาบุกในตอนกลางคืน
    พวกมันก็จะขโมยไปแค่ที่มันอยากได้ ไม่ใช่หรือ
หรือเมื่อคนงานมาเก็บองุ่นในไร่ของเจ้า
    พวกเขาก็ยังเหลือองุ่นทิ้งไว้บ้าง ไม่ใช่หรือ
แต่เอโดม ศัตรูของเจ้า จะทำลายเจ้าลงอย่างราบคาบ
⁶ ศัตรูจะค้นหาทุกซอกทุกมุม
    และเอาทรัพย์สมบัติที่เอซาวซ่อนไว้ไปจนหมดเกลี้ยง
⁷ และพันธมิตรทั้งหมดของเจ้าก็จะขับไล่เจ้าออกไปอยู่ที่ชายแดน
    คนที่ทำสัญญาเป็นพันธมิตรกับเจ้าก็จะทำให้เจ้าตายใจ แล้วยึดครองเจ้า
สหายที่เจ้ากินด้วยก็จะให้คนต่างชาติมาตั้งถิ่นฐานในบ้านเมืองของเจ้าแทนเจ้า
    ความเฉลียวฉลาดก็จะหมดไปจากแผ่นดินเอโดม

⁸ พระยาห์เวห์พูดว่า
“ในวันนั้นเราจะทำลายคนเฉลียวฉลาดให้หมดไปจากเอโดม
    และเราจะทำลายคนที่มีความเข้าใจจากภูเขาของเอซาว^[c]
9 เมืองเทมาน^[d] แม้แต่นักรบผู้เก่งกล้าของเจ้าก็ยังจะกลัวจนหัวหด
    แต่ละคนจะถูกฆ่าจนหมดไปจากภูเขาเอซาว
¹⁰ เพราะความโหดร้ายที่เจ้าทำต่อยาโคบน้องของเจ้า
    เจ้าจะต้องอับอายจนไม่รู้จะเอาหน้าไปซ่อนไว้ที่ไหน
    และเจ้าจะถูกทำลายไปตลอดกาล
¹¹ เจ้ายืนอยู่เฉยๆในวันที่คนต่างชาติเข้ามายึดทรัพย์สินและคนของยาโคบไป
    ในวันที่คนต่างชาติบุกเข้ามาทางประตูเมืองและจับสลากแบ่งเมืองเยรูซาเล็มกัน
    และเอโดม เจ้าก็ทำตัวเหมือนคนหนึ่งในพวกเขา
¹² ตอนนั้นเจ้าไม่น่าจะไปสมน้ำหน้าในความล่มจมของน้องชายเจ้า^[e] ในวันที่เขาได้รับความหายนะนั้น
และเจ้าก็ไม่น่าจะเฉลิมฉลองในความสูญเสียของคนยูดาห์ในวันที่เขาถูกทำลาย
และเจ้าก็ไม่น่าจะคุยเย้ยทับถมพวกเขาในวันที่พวกเขาเดือดร้อนนั้น
¹³ เจ้าไม่น่าจะบุกเข้าไปในประตูเมืองของคนของเราในวันที่พวกเขาทนทุกข์ทรมานนั้น
    เจ้าไม่น่าจะไปสมน้ำหน้าในสิ่งเลวร้ายที่เกิดขึ้นกับพวกเขาในวันที่พวกเขาทนทุกข์ทรมานนั้น
เจ้าไม่น่าจะยึดเอาทรัพย์สมบัติของพวกเขาไปในวันที่เขาทนทุกข์ทรมานนั้น
¹⁴ เจ้าไม่น่าจะไปยืนดักที่ทางแยกเพื่อดักจับคนยูดาห์ที่กำลังจะหนีไป
    เจ้าไม่น่าจะมอบคนที่รอดชีวิตนั้นไปให้กับศัตรูในวันที่เขาเดือดร้อนนั้น
¹⁵ เพราะวันของพระยาห์เวห์ที่พระองค์จะมาตัดสินทุกๆชนชาติใกล้จะมาถึงแล้ว
เอโดม เจ้าทำอะไรไว้กับคนอื่น เจ้าก็จะได้รับอย่างนั้นเหมือนกัน
    กรรมที่เจ้าได้ก่อไว้ มันจะสนองกลับมาลงบนหัวเจ้าเอง
¹⁶ ส่วนเจ้า คนยูดาห์ เจ้าได้ดื่มจากจอกแห่งการลงโทษบนภูเขาอันศักดิ์สิทธิ์ของเรา
    ทุกชนชาติก็จะต้องดื่มจากจอกแห่งการลงโทษนั้นเหมือนกัน
พวกเขาจะดื่มกันอย่างตะกละตะกลาม
    และจะหายไปเหมือนไม่เคยมีตัวตนมาก่อน
¹⁷ แต่บนภูเขาศิโยน ก็จะมีคนที่หลบหนีมาอยู่
    มันจะเป็นสถานที่ศักดิ์สิทธิ์
และคนของยาโคบจะกลับมาครอบครองแผ่นดินที่เป็นกรรมสิทธิ์ของเขาอีกครั้งหนึ่ง
¹⁸ ครอบครัวของยาโคบก็จะเป็นเหมือนไฟ
    ครอบครัวของโยเซฟ^[f] ก็จะเป็นเหมือนเปลวไฟ
แต่ครอบครัวของเอซาวก็จะเป็นเหมือนแกลบ
    ครอบครัวของยาโคบก็จะเผาพวกมันจนสิ้นซาก
และจะไม่เหลือผู้รอดชีวิตเลยในครอบครัวของเอซาว
    เพราะพระยาห์เวห์ได้สั่งให้มันเป็นอย่างนั้น
¹⁹ ชาวยูดาห์ที่อยู่ที่เนเกบ ก็จะได้ครอบครองภูเขาของเอซาว
    และคนเชเฟลาห์^[g] ก็จะได้ครอบครองดินแดนของฟีลิสเตีย
คนอิสราเอลก็จะได้ครอบครองแคว้นเอฟราอิมและแคว้นสะมาเรีย
    เผ่าเบนยามินก็จะได้ครอบครองแคว้นกิเลอาด
²⁰ กองทัพของพวกเชลยชาวอิสราเอลก็จะได้ครอบครองแผ่นดินคานาอันไปจนถึงศาเรฟัท
    และพวกเชลยศึกชาวเยรูซาเล็ม ที่อยู่ที่เสฟาราดก็จะได้ครอบครองเมืองต่างๆของเนเกบ
²¹ พวกวีรบุรุษกู้ชาติก็จะขึ้นไปบนภูเขาศิโยนเพื่อปกครองภูเขาของเอซาว
    แล้วพระยาห์เวห์ก็จะครอบครองเป็นกษัตริย์”