Add parallel Print Page Options

41 เจ้าจะเอาตะขอลากตัวเลวีอาธาน[a] ออกมาได้หรือ
    หรือเอาเชือกมัดปากมันได้
เจ้าจะเอาเชือกไปคล้องจมูกมันได้หรือ
    หรือใช้ตะขอเกี่ยวคางมันได้
มันจะวิงวอนเจ้าครั้งแล้วครั้งเล่า
    หรือพูดอ่อนหวานกับเจ้าหรือ
มันจะทำสัญญากับเจ้า
    หรือยอมเป็นข้ารับใช้เจ้าตลอดไปหรือ
เจ้าจะเล่นกับมันเหมือนเล่นกับนก
    หรือเอาเชือกมาผูกให้พวกเด็กหญิงของเจ้าจูงเล่นหรือ
พวกพ่อค้าจะต่อรองราคาของมัน
    หรือแบ่งสันปันส่วนขายกันหรือ
เจ้าจะใช้ฉมวกทิ่มแทงหนังของมัน
    หรือใช้หอกแทงหัวของมันได้หรือ
เอามือจับมันสิ ลองคิดดูสิว่าการต่อสู้กับมันจะออกมาเป็นยังไง
    เจ้าจะไม่ทำครั้งที่สองแน่
ความหวังที่มนุษย์จะปราบมันได้นั้นต้องพังทลายลง
    แค่เห็นมันก็ล้มลงแล้ว
10 พอปลุกเร้ามันขึ้นมา มันดุร้ายไม่ใช่หรือ
    แล้วใครจะบ้าบิ่นไปยืนต่อหน้ามัน
11 จะมีใครกล้ามาเผชิญหน้ากับมันและออกมาได้อย่างปลอดภัย
    ไม่มีสิ่งใดภายใต้ฟ้าสวรรค์นี้ทำได้หรอก[b]
12 จะให้เราเงียบไม่พูดถึงขาอันแข็งแกร่งของมัน
    หรือพละกำลังอันมหาศาลของมัน หรือรูปร่างที่สง่างามของมันก็ไม่ได้
13 ใครจะถอดเสื้อนอกของมันออกได้
    ใครจะเจาะทะลวงผิวเกราะสองชั้นของมันไปได้
14 ใครจะง้างขากรรไกรอันแข็งแรง
    ที่มีฟันอันน่าสยดสยองล้อมรอบอยู่ของมันได้
15 ส่วนหลังของมันเหมือนแผงของพวกโล่ที่เรียงกันเป็นแถวๆ
    ซึ่งปิดแน่นสนิทต่อกัน
16 แต่ละอันอยู่ชิดกันมาก
    แม้แต่ลมก็ยังผ่านไม่ได้
17 โล่แต่ละอันเชื่อมต่อกันไป มันเกาะติดกันแน่น
    ไม่สามารถแยกมันจากกันได้
18 เมื่อมันจาม ก็เกิดแสงแลบออกมา
    ตาของมันเหมือนอย่างแสงในยามรุ่งสาง
19 เปลวไฟพุ่งออกจากปากของมัน
    ประกายไฟแตกออกมา
20 ควันออกจากรูจมูกของมัน
    อย่างกับไอพวยพุ่งจากหม้อน้ำเดือด
21 ลมหายใจของมันทำให้ถ่านลุกเป็นไฟ
    และเปลวไฟออกจากปากของมัน
22 ลำคอของมันมีพละกำลังมหาศาล
    ใครเจอมันก็กลัวจนลนลาน
23 ใต้ท้องมันไม่ได้มีไขมันเป็นชั้นๆ
    แต่แข็งอย่างกับเหล็ก
24 มันใจแกร่งกล้าอย่างกับหิน
    ใช่แล้ว แข็งอย่างกับหินโม่แป้ง
25 เมื่อมันยกตัวขึ้น แม้แต่พวกเทพเจ้าก็พากันหวาดกลัว
    เมื่อมันหันมาฟาดหาง พวกเทพเจ้าต่างถอยหนี
26 แม้ดาบจะเข้าถึงตัวมัน ก็ไม่อาจแทงทะลวงผิวหนังมันได้
    ทั้งหอก ลูกธนู และทวนก็เหมือนกัน
27 มันมองว่าอาวุธเหล็กนั้นเป็นแค่เส้นฟาง
    และทองสัมฤทธิ์เป็นแค่ไม้ผุ
28 ลูกธนูก็ไม่อาจทำให้มันหนีไปได้
    หินที่ซัดจากสลิงใส่มันก็เหมือนแกลบ
29 ไม้กระบองมันมองเป็นเพียงแกลบ
    มันหัวเราะเยาะใส่เสียงทวนที่กระเด็นจากหลังมัน
30 ส่วนท้องของมันคมอย่างกับพวกเศษหม้อแตก
    มันครูดเป็นทางบนโคลนตมอย่างกับเลื่อนนวดข้าว
31 มันทำให้น้ำลึกเดือดอย่างกับน้ำในหม้อ
    และทำให้ทะเลปั่นป่วนเหมือนหม้อต้มยา
32 รอยที่มันว่ายผ่านไปส่องประกายแวววาว
    จนคนคิดว่าทะเลผมหงอก
33 ไม่มีสิ่งใดในโลกนี้ที่เหมือนมัน
    มันเป็นสิ่งที่ถูกสร้างที่ไม่รู้จักความกลัว
34 มันมองไปทั่วทุกสิ่งที่สูงส่ง
    มันเป็นราชาเหนือสัตว์ป่าทั้งหลาย”

Footnotes

  1. 41:1 เลวีอาธาน อาจจะเป็นจระเข้ หรือพระเจ้าอาจกำลังพูดถึงสัตว์ประหลาดในทะเลที่เล่าขานกันมาแต่โบราณ
  2. 41:11 จะมีใคร … ได้หรอก แต่บางฉบับเขียนว่า “แล้วใครเล่าจะกล้ามาท้าทายเรา จะมีใครกล้ามาเผชิญหน้ากับเรา แล้วสั่งให้เราต้องจ่ายค่าเสียหาย ทุกสิ่งทุกอย่างใต้ฟ้าสวรรค์ล้วนเป็นของเราอยู่แล้ว”

41 เจ้าสามารถล่อตัวเหราออกมาด้วยเบ็ด
    หรือมัดลิ้นมันด้วยเชือกได้หรือ
เจ้าสามารถคล้องเชือกที่จมูกของมัน
    หรือเกี่ยวขอที่ขากรรไกรมันได้หรือ
มันจะขอร้องเจ้าหลายครั้งหรือ
    มันจะใช้คำพูดที่อ่อนหวานกับเจ้าหรือ
มันจะให้คำมั่นสัญญากับเจ้า
    ให้เจ้ารับมันเป็นผู้รับใช้ของเจ้าไปตลอดกาลหรือ
เจ้าจะเล่นกับมันเหมือนเล่นกับนกหรือ
    เจ้าจะจูงมันไปให้พวกหญิงรับใช้ของเจ้าเล่นหรือ
พวกพ่อค้าย่อยจะแย่งกันต่อรองค่าตัวมันหรือ
    พวกเขาจะแบ่งตัวมันให้กับพวกพ่อค้าใหญ่หรือ
เจ้าสามารถแทงหนังมันด้วยฉมวก
    หรือแทงหัวมันด้วยหอกแทงปลาหรือ
ถ้าเจ้าแตะต้องตัวมัน
    ก็จงจดจำการต่อสู้นั้นไว้ แล้วเจ้าจะไม่ทำอีก
ดูเถิด ความหวังที่จะปราบมันนั้นเป็นไปไม่ได้
    เพียงแต่เห็นตัวมัน เจ้าก็ถอยแล้ว
10 ไม่มีผู้ใดดุร้ายพอที่จะปลุกมันขึ้นมา
    แล้วผู้ใดเล่าสามารถยืนสู้หน้าเรา
11 ใครได้มอบอะไรให้แก่เราหรือ เราจึงควรจะมอบคืนให้แก่เขา
    อะไรก็ตามที่อยู่ใต้ฟ้าสวรรค์เป็นของเรา

12 เราอดอยู่เฉยไม่ได้ที่จะบรรยายเรื่องขา
    หรือกำลังมหาศาลของมัน หรือความสง่าของมัน
13 ใครสามารถถลกหนังของมันออก
    ใครจะแทงทะลุเกราะของมันได้
14 ใครสามารถอ้าปากของมันได้
    ฟันของมันน่ากลัว
15 หลังของมันทำด้วยเกล็ดเป็นแถวๆ
    ผนึกติดต่อกันอย่างมิดชิด
16 แต่ละเกล็ดติดกันชิดมาก
    ไม่มีแม้ช่องให้อากาศเข้าไปได้
17 มันเชื่อมเกาะเกี่ยวติดกัน
    และแยกออกจากกันไม่ได้
18 มันจามออกมาเป็นแสงสว่าง
    และดวงตาของมันเป็นเหมือนรุ่งอรุณทอแสง
19 มีแสงคบเพลิงออกจากปากของมัน
    มีประกายไฟพุ่งออกไป
20 ควันออกจากรูจมูกของมัน
    เหมือนออกมาจากหม้อต้มที่กำลังเดือด
21 ลมหายใจของมันทำให้ถ่านไฟคุขึ้นมา
    และเปลวไฟก็พลุ่งออกจากปากของมัน
22 คอของมันมีพลังมาก
    ทุกสิ่งที่เผชิญหน้ากับมันต้องหวั่นกลัว
23 เนื้อหนังทั้งตัวของมันแข็งแกร่ง
    และไม่มีใครขยับมันได้
24 หัวใจของมันแข็งอย่างกับหิน
    แข็งอย่างกับหินโม่ท่อนล่าง
25 เมื่อมันลุกขึ้น บรรดาเทพเจ้าก็ยังหวั่นกลัว
    และเผ่นหนีเมื่อมันกระโจนใส่
26 แม้มันจะถูกดาบปะทะ มันก็ไม่สะทกสะท้าน
    แม้ว่าจะเป็นหอก หลาว หรือหอกซัดก็ตาม
27 มันนับว่าเหล็กเป็นเสมือนฟาง
    และทองสัมฤทธิ์เป็นเสมือนไม้ผุ
28 ลูกศรไม่สามารถขับไล่มันให้หนีไปได้
    มันนับว่าก้อนหินสลิงเป็นเศษฟาง
29 ไม้ตะบองเป็นเสมือนเศษฟาง
    มันหัวเราะเมื่อได้ยินเสียงหอกซัด
30 ใต้ท้องของมันคมอย่างดินเผาแตก
    มันเหยียดตัวออกเหมือนคราดเลื่อนที่ลากบนโคลน
31 มันทำห้วงน้ำลึกให้ปั่นป่วนเหมือนหม้อน้ำเดือด
    และทำทะเลให้เป็นฟองเหมือนหม้อน้ำมัน
32 มันลุยน้ำทำให้ฟองสะท้อนแสงตามหลังมันไป
    ดูดั่งว่า ห้วงน้ำลึกมีผมขาว
33 ไม่มีสิ่งใดบนโลกที่เป็นเหมือนมัน
    มันเป็นสัตว์ที่ไม่รู้จักความกลัว ซึ่งถูกสร้างขึ้น
34 มันดูหมิ่นสัตว์อื่นทุกชนิดที่หยิ่งผยอง
    มันเป็นราชาเหนือสัตว์ยโสทั้งปวง”