บิลดัด

18 แล้วบิลดัดชาวชูอาห์ตอบว่า

“เมื่อใดท่านจะเลิกพูดแบบนี้?
มีเหตุผลหน่อย แล้วเราจึงมาพูดกันได้
ทำไมเห็นเราเป็นวัวเป็นควาย
โง่เขลาในสายตาของท่าน?
ท่านผู้ทำร้ายตัวเองด้วยความเกรี้ยวกราด
จะต้องให้โลกเริศร้างเพื่อท่านหรือ?
และต้องให้หินผาเคลื่อนออกไปจากที่ของมันหรือ?

“ตะเกียงของคนชั่วร้ายย่อมถูกดับ
เปลวไฟของเขาไม่ลุกโชน
ดวงสว่างในเต็นท์ของเขามืดไป
และตะเกียงข้างตัวของเขาก็ดับไป
ย่างก้าวที่มาดมั่นของเขาจะอ่อนล้า
แผนการของเขาย้อนกลับไปเล่นงานตัวเขาเอง
เขาเดินดุ่มเข้าไปในตาข่าย
และหลงเข้าไปติดกับ
กับดักจะงับส้นเท้าของเขา
บ่วงแร้วจะรัดเขาไว้แน่น
10 มีบ่วงแร้วซ่อนไว้ดักเขาบนพื้นดิน
มีกับดักอยู่บนเส้นทางของเขา
11 ความหวาดหวั่นจู่โจมเขาทุกด้าน
คอยเล่นงานทุกย่างก้าว
12 ความพินาศจ้องจะเขมือบเขา
ภัยพิบัติเตรียมพร้อมที่จะตะครุบเมื่อเขาล้ม
13 มันกัดกร่อนผิวหนังของเขา
ความตายเริ่มกัดกินแขนขาของเขา
14 เขาถูกลากออกมาจากเต็นท์ที่มั่นคงปลอดภัย
และถูกนำลงมายังองค์กษัตริย์แห่งความหวาดหวั่นพรั่นพรึง
15 ไฟอยู่ใน[a]เต็นท์ของเขา
กำมะถันติดไฟเกลื่อนกลาดอยู่เหนือที่พำนักของเขา
16 รากของเขาเหี่ยวเฉา
และกิ่งก้านของเขาก็แห้งไป
17 อนุสรณ์ของเขาพินาศไปจากโลก
สิ้นชื่อไปจากแผ่นดิน
18 เขาถูกขับไล่จากความสว่างไปสู่ความมืดมน
และถูกเสือกไสไล่ส่งไปจากโลก
19 เขาไม่มีลูกหลานหลงเหลืออยู่ในหมู่ชนของเขา
และไม่มีผู้รอดตายในดินแดนที่เขาเคยอยู่
20 ผู้คนทางตะวันตกต่างตื่นตระหนกในชะตากรรมของเขา
และผู้คนทางตะวันออกต่างอกสั่นขวัญแขวน
21 แน่ทีเดียว สิ่งเหล่านี้เกิดขึ้นในที่อาศัยของคนชั่ว
นี่คือสิ่งที่เกิดขึ้นในที่ของคนที่ไม่รู้จักพระเจ้า”

Footnotes

  1. 18:15 หรือเขาไม่มีอะไรเหลืออยู่เลยใน

บิลดัดพูด: พระเจ้าลงโทษคนชั่ว

18 ครั้นแล้ว บิลดัดชาวชูอัคตอบว่า

“ท่านจะสรรหาคำพูดไปนานแค่ไหน
    คิดดูเสียก่อน หลังจากนั้นเราจึงจะพูด
ทำไมจึงนับว่าพวกเราเป็นสัตว์
    ทำไมพวกเราจึงดูโง่เขลาในสายตาของท่าน
ท่านทำลายตัวท่านเองด้วยความโกรธ
    เราควรจะละทิ้งแผ่นดินโลกเพื่อท่านหรือ
    และผาหินควรจะเขยื้อนจากที่ของมันหรือ

ตะเกียงของคนชั่วร้ายจะถูกดับลง
    และเปลวไฟของเขาก็ไม่ส่องแสง
แสงไฟในกระโจมของเขามืด
    และตะเกียงที่อยู่เหนือศีรษะเขาก็ถูกดับ
เท้าของเขาที่ก้าวไปอย่างมั่นคงก็อ่อนแอลง
    และแผนการของเขาเองทำให้เขาล้มลง
เพราะเขาถูกเหวี่ยงลงในตาข่ายด้วยเท้าของเขาเอง
    และเขาเดินในร่างแห
ส้นเท้าของเขาติดกับดัก
    เขาติดบ่วงแร้ว
10 สายรัดซ่อนอยู่ใต้พื้นดินไว้ดักตัวเขา
    เป็นกับดักสำหรับเขาที่ข้างทาง
11 สิ่งที่ทำให้เขาตกใจกลัวอยู่รอบข้างเขา
    และไล่ล่าเขาอย่างกระชั้นชิด
12 เขาอ่อนกำลังลงเพราะความหิวโหย
    และความวิบัติรอให้เขาสะดุดล้ม
13 มันทำให้เขาเป็นโรคผิวหนังขั้นร้ายแรง
    โรคร้ายกำลังกัดกินแขนขาของเขา
14 ความตายพรากเขาไปจากกระโจมที่เขาไว้วางใจ
    และเขาถูกพาตัวไปหาผู้มีอำนาจเหนือความตาย
15 ผู้อาศัยอยู่ในกระโจมของเขาไม่ใช่คนของเขา
    กำมะถันถูกโปรยบนที่อยู่ของเขา
16 รากของเขาแห้งเหี่ยวอยู่เบื้องล่าง
    และกิ่งก้านของเขาเหี่ยวเฉาอยู่เบื้องบน
17 แผ่นดินโลกไม่รำลึกถึงเขาอีกต่อไป
    และไม่มีใครที่จำเขาได้
18 เขาถูกผลักออกจากแสงสว่างไปสู่ความมืด
    และถูกขับไล่ออกไปจากโลก
19 เขาไม่มีบุตรหรือผู้สืบเชื้อสายท่ามกลางชนชาติของเขา
    และไม่มีผู้ใดรอดชีวิตออกมาได้จากที่ซึ่งเขาเคยอยู่
20 ชาวตะวันตกก็ตกตะลึงกับวันแห่งความตายของเขา
    และชาวตะวันออกก็หวาดหวั่น
21 แน่นอนทีเดียว ที่อยู่อาศัยของคนไร้ความชอบธรรมก็เป็นเช่นนั้น
    และนี่เป็นที่ของคนซึ่งไม่รู้จักพระเจ้า”