² “อีกนานไหมท่านถึงจะหยุดพูด
    หยุดใคร่ครวญสักหน่อยดีไหม
    แล้วเราจะได้พูดกันรู้เรื่อง
³ ทำไมท่านถึงมองพวกเราเหมือนวัวควาย
    ทำไมท่านถึงได้มองพวกเราโง่เง่าเต่าตุ่น
⁴ ท่านนั่นแหละที่ฉีกตัวเองเป็นชิ้นๆด้วยอารมณ์โมโหร้ายของตน
    จะให้โลกนี้ถูกทิ้งร้างหรือหินผาถูกเคลื่อนไป
    เพื่อให้มันเข้ากับความคิดของท่านหรือ
⁵ ไม่ว่าท่านจะคิดยังไงความสว่างของคนชั่วจะถูกดับไป
    และเปลวไฟของเขาจะไม่ส่องสว่างอีก
⁶ แสงสว่างในเต็นท์ของเขาจะมืดลง
    โคมไฟที่อยู่เหนือเขาจะถูกดับลง
⁷ ก้าวย่างที่แข็งแกร่งของเขาจะสั้นลง
    ส่วนแผนการของเขาจะกลับโค่นเขาเองให้ล้มลง
⁸ ใช่แล้ว เท้าของเขาก้าวสู่ตาข่ายที่เขาได้เตรียมไว้
    และก้าวสู่หลุมพรางที่ปิดซ่อนไว้
⁹ ส้นเท้าของเขาติดกับดัก
    และบ่วงแร้วนั้นรัดเขาไว้แน่น
¹⁰ มีเชือกซ่อนไว้บนพื้นเพื่อมัดตัวเขา
    มีกับดักซ่อนอยู่บนทางเดินเพื่อดักเขา
¹¹ เรื่องน่ากลัวจากทุกด้านทำให้เขาหวาดหวั่น
    และพวกมันไล่ตามส้นเท้าของเขาไป
¹² ความหิวโหยกัดกร่อนกำลังของเขา
    ความหายนะรอคอยโอกาสที่เขาจะสะดุดล้ม
¹³ โรคกัดกินผิวหนังของเขา
    โรคระบาด^[a] กัดกินแขนขาของเขา
¹⁴ เขาถูกกระชากออกมาจากเต็นท์อันปลอดภัย
    และถูกนำตัวไปเข้าเฝ้ากษัตริย์แห่งความน่าสยองขวัญทั้งหลาย
¹⁵ ไฟก็มาอาศัยอยู่ในเต็นท์ของเขา
    ไฟกำมะถันถูกหว่านไปทั่วที่พักของเขา
¹⁶ รากเบื้องล่างของเขาก็เหี่ยวแห้งไป
    กิ่งด้านบนของเขาก็เหี่ยวเฉาลง
¹⁷ ความทรงจำถึงเขาก็สูญหายไปจากแผ่นดินโลก
    และชื่อของเขาก็ไม่เป็นที่กล่าวถึงตามถนนหนทางอีกต่อไป
¹⁸ เขาถูกโยนออกมาจากความสว่างเข้าสู่ความมืด
    และถูกขับไล่ออกไปจากแผ่นดินโลก
¹⁹ เขาไม่มีลูก ไม่มีผู้สืบสกุลในหมู่ประชาชนของเขา
    ในที่ต่างๆที่เขาเคยพัก ไม่มีลูกหลานของเขารอดชีวิตเหลืออยู่
²⁰ คนทางตะวันตกเมื่อได้ยินเรื่องที่เกิดขึ้นกับเขาต่างพากันตกตะลึง
    ส่วนคนทางตะวันออกฟังแล้วสยองขวัญ
²¹ ที่อยู่อาศัยทั้งหลายของคนชั่วก็เป็นอย่างนี้แน่
    ส่วนที่อยู่ของคนที่ลืมพระเจ้าก็เป็นอย่างนี้แหละ”