Add parallel Print Page Options

จุดจบของเยรูซาเล็ม

แล้วถ้อยคำของพระยาห์เวห์ได้มาถึงผมว่า “เจ้าลูกมนุษย์ นี่คือสิ่งที่พระยาห์เวห์องค์เจ้าชีวิตพูดกับแผ่นดินอิสราเอล

จบสิ้นแล้ว
    จุดจบได้มาถึง
    ทั้งสี่มุมของแผ่นดินแล้ว
จุดจบมาถึงเจ้าแล้วในตอนนี้
    เราจะปล่อยความโกรธของเราลงบนเจ้า
เราจะตัดสินเจ้าตามการกระทำของเจ้า
    เราจะตอบแทนเจ้าที่เจ้าทำตัวน่ารังเกียจ
เราจะไม่สงสารเจ้าหรือละเว้นโทษเจ้าอีกต่อไปแล้ว
    เราจะตอบแทนเจ้าสำหรับสิ่งชั่วร้ายที่เจ้าทำ
และสำหรับการกระทำที่น่ารังเกียจในหมู่พวกเจ้า
    แล้วเจ้าจะได้รู้ว่า เราคือยาห์เวห์”

นี่คือสิ่งที่พระยาห์เวห์องค์เจ้าชีวิตพูด
    “ความหายนะจะเกิดแล้วเกิดอีก ดูสิ มันกำลังมา
จุดจบกำลังมา จุดจบกำลังมา
    มันได้ตื่นขึ้นมาต่อสู้เจ้า ดูสิ มันกำลังมา
เจ้าผู้อาศัยอยู่บนแผ่นดินอิสราเอล
    เคราะห์ร้ายได้มาถึงตัวเจ้าแล้ว
เวลานั้นได้มาถึงแล้ว วันนั้นใกล้เข้ามาแล้ว
    มีแต่ความตื่นกลัวบนเทือกเขา ไม่ใช่ความยินดี
เรากำลังจะเทความเดือดดาลของเราลงบนเจ้า
    เราจะใช้ความโกรธของเราต่อต้านเจ้า
เราจะลงโทษเจ้าสำหรับสิ่งที่เจ้าทำ
    และสำหรับการทำตัวที่น่ารังเกียจของเจ้า
เราจะไม่สงสารเจ้าหรือละเว้นโทษเจ้าอีกต่อไปแล้ว
    เราจะลงโทษเจ้าสำหรับสิ่งที่เจ้าทำ
และการทำตัวอันน่ารังเกียจของเจ้าในหมู่พวกเจ้า
    แล้วเจ้าจะได้รู้ว่า เรายาห์เวห์นี่แหละ เป็นผู้โจมตีเจ้า
10 วันนั้นมาแล้ว มันได้มาถึงแล้ว
    เคราะห์ร้ายของเจ้าได้โผล่ออกมาแล้ว
ความอธรรมได้งอกตุ่มออกมาแล้ว
    ความหยิ่งผยองได้เบ่งบานออกมาแล้ว
11 ความรุนแรงได้เติบโตเป็นไม้เรียวแห่งความชั่วร้าย
    ประชาชนจะหมดไป ทรัพย์สมบัติจะหมดเกลี้ยงจะไม่มีคนสำคัญเหลืออยู่อีก
12 เวลานั้นได้มาแล้ว วันนั้นได้มาถึงแล้ว
    ไม่มีทั้งคนซื้อที่รื่นเริงยินดี
และไม่มีทั้งคนขายที่เศร้าเสียใจ
    เพราะความเดือดดาลมาตกอยู่บนฝูงชนทั้งหมด

13 คนขายจะไม่สามารถเอาแผ่นดินที่เขาได้ขายไปแล้วกลับคืนมาได้อีก[a] ตราบเท่าที่ทั้งเขาและคนซื้อยังมีชีวิตอยู่ เพราะว่านิมิตที่เกี่ยวกับฝูงชนทั้งหมดนั้นจะเกิดขึ้นแน่ๆไม่เปลี่ยนแปลง จะไม่มีใครในหมู่พวกเขาที่รักษาชีวิตไว้ได้เพราะพวกเขาได้ทำบาป

14 ถึงแม้ว่าพวกเขาจะเป่าแตรและเตรียมของทุกอย่างไว้พร้อมแล้ว
    จะไม่มีใครเข้าสู่สนามรบ
    เพราะความเดือดดาลของเราอยู่บนฝูงชนทั้งหมดนั้น
15 ข้างนอกเมืองมีดาบ ข้างในเมืองมีโรคระบาดและความอดอยาก
    พวกที่อยู่ในชนบทจะตายเพราะดาบ
    พวกที่อยู่ในเมืองจะถูกกลืนกินด้วยความอดอยากและโรคระบาด
16 พวกที่รอดชีวิตและหลบหนีไปได้ทั้งหมด
    จะอยู่ในเทือกเขา
พวกเขาจะครวญครางเหมือนกับนกเขาแห่งหุบเขา
    เพราะบาปของพวกเขาแต่ละคน
17 มือทุกมือจะอ่อนแรง
    หัวเขาจะอ่อนปวกเปียกเหมือนน้ำ
18 พวกเขาจะใส่เสื้อกระสอบ
    และถูกปกคลุมด้วยความกลัว
ใบหน้าของพวกเขาจะเต็มไปด้วยความอับอาย
    และพวกเขาจะโกนหัวจนล้าน
19 พวกเขาจะขว้างเงินของพวกเขาลงตามถนน
    และทองของพวกเขาจะเป็นเหมือนผ้าอนามัย

ในวันแห่งความเดือดดาลของพระยาห์เวห์ เงินและทองของพวกเขาไม่สามารถช่วยชีวิตพวกเขาไว้ได้ พวกเขาไม่สามารถกินพวกมัน เพื่อให้หายหิวได้ เงินและทองนั่นแหละ ที่ทำให้พวกเขาสะดุดไปทำบาป

20 พวกเขาภูมิใจในเครื่องเพชรอันสวยงามของพวกเขา และใช้มันสร้างรูปเคารพอันน่ารังเกียจและน่าขยะแขยงของพวกเขา ดังนั้น เราจะทำให้พวกเขารู้สึกว่าพวกเพชรพลอยเหล่านั้นเป็นเหมือนผ้าอนามัย

21 เราจะให้คนต่างชาติมาปล้นเอาทรัพย์สินเหล่านั้นไป
    เราจะให้คนชั่วในโลกนี้ได้ทรัพย์สินนั้นมาเป็นของยึดได้จากสงคราม
    และคนเหล่านั้นจะทำให้ทรัพย์สินนั้นเสื่อมไป
22 เราจะหันหน้าไปทางอื่น
    เพื่อคนต่างชาติพวกนั้นจะได้เข้าไปในวิหารของเรา[b]
และทำให้มันเสื่อมไป
    พวกโจรจะเข้าไปในนั้นและทำให้มันเสื่อมไป
23 ให้เตรียมโซ่ไว้
เพราะแผ่นดินนี้เต็มไปด้วยการตัดสินประหารคนบริสุทธิ์
    และเมืองนี้เต็มไปด้วยความรุนแรง
24 เราจะนำคนชั่วที่สุดของชนชาติต่างๆเข้ามายึดบ้านเมืองของพวกเขา
เราจะทำให้ความภาคภูมิใจของผู้มีอำนาจของพวกเขาสิ้นสุดลง
    คนต่างชาติเหล่านั้น จะเข้ามาทำให้สถานที่ศักดิ์สิทธิ์ต่างๆเสื่อมไป
25 เมื่อความน่ากลัวมาถึง พวกเขาจะมองหาสันติภาพ
    แต่มันจะไม่มีเลย
26 ความพินาศจะเกิดขึ้นครั้งแล้วครั้งเล่า
    จะมีข่าวลืออยู่เรื่อยๆ
พวกเขาจะพยายามหาผู้พูดแทนพระเจ้าเพื่อขอนิมิตจากพระเจ้า
    พวกนักบวชจะไม่มีอะไรสั่งสอน
    และพวกผู้นำอาวุโสจะไม่มีคำปรึกษาที่ดีๆให้
27 กษัตริย์จะเศร้าโศกเสียใจให้กับคนตาย
    ขุนนางจะห่อหุ้มไปด้วยความสิ้นหวัง
และมือของประชาชนบนแผ่นดินจะสั่นเทิ้ม
    เราจะลงโทษพวกเขาตามสิ่งที่พวกเขาทำ
พวกเขาลงโทษคนอื่นยังไง
    เราก็จะลงโทษพวกเขาอย่างนั้น
แล้วพวกเขาจะได้รู้ว่า เราคือยาห์เวห์”

Footnotes

  1. 7:13 คนขาย … ได้อีก ในอิสราเอลสมัยก่อน ที่ดินเป็นของครอบครัว คนรุ่นหนึ่งอาจจะขายที่ดินไป แต่เมื่อถึงปีแห่งการปลดปล่อย ครอบครัวของเขาก็จะได้ที่ดินที่ขายไปนั้นคืนมา ที่เอเสเคียลพูดว่าพวกเขาจะไม่ได้ที่ดินกลับมาอีก เพราะพวกเขาจะถูกกวาดต้อนออกไปจากแผ่นดินจนหมดสิ้น เรื่องกฎเกี่ยวกับที่ดินดูเพิ่มเติมได้จาก เฉลยธรรมบัญญัติ 15:1-2 และ เลวีนิติ 25:13-16
  2. 7:22 วิหารของเรา แปลตรงๆได้ว่า “สถานที่อันมีค่ายิ่งของเรา” ซึ่งอาจจะหมายถึง “เมืองเยรูซาเล็ม” หรือ “แผ่นดินอิสราเอล” ได้ด้วยเหมือนกัน