⁸ “พวกเจ้าจะพูดได้อย่างไรว่า ‘พวกเราฉลาด’
    และ ‘พวกเรามีกฎของพระยาห์เวห์’
อันที่จริง พวกคัดลอกกฎได้ใช้ปากกาของเขาโกหก
    จึงทำให้กฎของพระยาห์เวห์โกหกไปด้วย
⁹ คนฉลาดถูกลบหลู่
    พวกเขาถูกทำให้ขวัญหนีดีฝ่อ และพวกเขาก็ถูกจับ
พวกเขาไม่ยอมรับพระคำของพระยาห์เวห์
    แล้วพวกเขาจะอ้างว่าตัวเองฉลาดได้ยังไง
¹⁰ ดังนั้นเราจะยกเมียของพวกเขาไปให้กับคนอื่น
    แล้วก็ยกไร่นาของพวกเขาไปให้กับพวกเจ้าของใหม่
เพราะจากคนที่ยากจนที่สุดไปจนถึงคนรวยที่สุดก็ล้วนแต่มีแนวโน้มที่จะหาผลประโยชน์จากความรุนแรง
    และจากพวกผู้พูดแทนพระเจ้าไปจนถึงพวกนักบวช ต่างก็พูดโกหก
¹¹ พวกเขารักษาบาดแผลของคนที่น่าสงสารของเราอย่างชุ่ยๆ
    แล้วก็พูดว่า ‘สันติสุข สันติสุข ทั้งๆที่ไม่มีสันติสุข’
¹² พวกเขาควรจะละอายใจ ที่ทำในสิ่งที่น่าขยะแขยง
    แต่พวกเขากลับไม่ละอายใจเลย
    แถมพวกเขายังไม่รู้จักถ่อมตัวด้วย
ดังนั้น พวกเขาจะต้องล้มลงด้วยกันกับคนอื่นที่ล้มลง
    ในเวลาที่เราลงโทษพวกเขา พวกเขาจะต้องล้มลง” พระยาห์เวห์พูดว่าอย่างนั้น
¹³ “เราจะเก็บรวบรวมผลผลิตของพวกเขาไป” พระยาห์เวห์พูดว่าอย่างนั้น
    “จะไม่มีองุ่นเหลืออยู่บนเถาอีกต่อไป
    จะไม่มีลูกมะเดื่ออยู่บนต้นอีก
และใบของมันก็จะเหี่ยวแห้งไป
    ทุกสิ่งทุกอย่างที่เราให้กับพวกเขาก็จะสูญเสียไป
¹⁴ คนพูดกันว่า ‘พวกเรามามัวนั่งทำอะไรกันอยู่ที่นี่
    รวบรวมกันและยกพวกกันเข้าไปในเมืองที่มีป้อมปราการ ถ้าจะถูกทำลายก็ให้ไปถูกทำลายที่นั่นเถอะ
เพราะพระยาห์เวห์ พระเจ้าของเราได้กำหนดไว้แล้วว่า พวกเราจะต้องพินาศ
    และพระองค์ทำให้เราดื่มยาพิษ
    เพราะว่าเราทำบาปต่อพระองค์’
¹⁵ พวกเขารอคอยความสงบสุข แต่กลับไม่มีอะไรดีขึ้นเลย
    พวกเขารอคอยเวลาแห่งการเยียวยา แต่ดูสิ กลับมีแต่ความน่ากลัว”
¹⁶ พระยาห์เวห์พูดว่า “มีเสียงทัพม้าคำรามมาจากเมืองดาน
    แผ่นดินทั้งสิ้นสั่นสะเทือนไปด้วยเสียงร้องของม้าฉกรรจ์
พวกมันจะมากลืนกินแผ่นดินและทุกสิ่งทุกอย่างที่อยู่ในแผ่นดินนั้น
    พวกมันจะกลืนกินเมืองและคนที่อาศัยอยู่ในนั้น
¹⁷ เรากำลังส่งงูมาท่ามกลางพวกเจ้า
    เป็นพวกงูพิษที่ไม่มีวันร่ายมนต์สะกดได้
    พวกมันจะกัดพวกเจ้า”
พระยาห์เวห์บอกว่าอย่างนั้น

¹⁸ ผมรู้สึกเศร้าจับใจ
    ใจของผมเหนื่อยอ่อน
¹⁹ ผมได้ยินเสียงร้องของคนที่ผมรักจากแดนไกลว่า
    “พระยาห์เวห์ไม่ได้อยู่ในศิโยนหรือ
    กษัตริย์ของศิโยนไม่ได้อยู่ในเมืองหรือ”
พระยาห์เวห์พูดว่า “แล้วทำไมพวกเขาถึงยั่วโมโหเรา
    ด้วยรูปเคารพจากต่างชาติที่ไม่เที่ยงแท้เล่า”
²⁰ ผู้คนพูดว่า “ฤดูเก็บเกี่ยว ก็ผ่านไปแล้ว หมดหน้าร้อนแล้ว
    แต่เราก็ยังไม่ได้รับการช่วยชีวิตเลย”
²¹ คนที่ผมรักบาดเจ็บ ผมก็เลยบาดเจ็บไปด้วย
    ผมรู้สึกหมดหวัง และใจผมเต็มไปด้วยความท้อแท้
²² พระยาห์เวห์พูดว่า “ไม่มียาในกิเลอาดเลยหรือ
    ไม่มีหมออยู่ที่นั่นเลยหรือ ทำไมถึงไม่มีใครรักษาคนที่เรารักเลย”