³ “จงเตรียมโล่และดั้งให้พร้อม
    เดินหน้าประชิดสงคราม
⁴ โอ ทหารม้าเอ๋ย จงผูกอานม้า
    และขึ้นขี่
ยืนประจำที่ของพวกเจ้าพร้อมด้วยหมวกเหล็ก
    จงขัดหอกให้มันขลับ
    และสวมเกราะของเจ้า”

“ทำไมเราจึงเห็น
    พวกเขาตกใจและหันกลับ
    นักรบของพวกเขาถูกตีพ่ายไป
และรีบหนีเตลิดไป
    โดยไม่หันหลัง
    ดูน่าตกใจรอบด้าน

¹⁴ “จงประกาศในอียิปต์ และประกาศในมิกดล
    ประกาศในเมมฟิสและในทาปานเหสว่า
‘จงยืนเตรียมตัวให้พร้อม
    เพราะสงครามจะทำลายทุกสิ่งรอบข้างเจ้า’
¹⁵ ทำไมพวกนักรบของเจ้าจึงก้มหน้าลง
    พวกเขายืนไม่ได้
    เพราะพระผู้เป็นเจ้าทำให้ล้มลง
¹⁶ พระองค์ทำให้หลายคนสะดุด
    และพวกเขาก็ล้มลง
และพูดต่อกันและกันว่า ‘ลุกขึ้นเถิด พวกเรากลับไปหาชนชาติพวกเราเองเถิด
    กลับไปยังถิ่นกำเนิดของพวกเรา
    เพราะผู้กดขี่ข่มเหงจะฆ่าเรา’
¹⁷ เรียกฟาโรห์กษัตริย์แห่งอียิปต์ว่า
    ‘ผู้ที่ทำเสียงดังหนวกหู
    ปล่อยเวลาให้ผ่านไป’”

“ตราบที่เรามีชีวิตอยู่ฉันใด
    มีผู้หนึ่งที่จะมา
เขาเป็นดั่งภูเขาทาโบร์ที่ตระหง่านท่ามกลางเทือกเขา
    และเป็นดั่งภูเขาคาร์เมลที่ใกล้ฝั่งทะเล
¹⁹ โอ ผู้อยู่อาศัยของอียิปต์เอ๋ย
    จงเตรียมข้าวของไปเป็นเชลยเถิด
เพราะเมมฟิสจะกลายเป็นที่รกร้าง
    พังทลาย และไม่มีผู้ใดอาศัยอยู่

พวกเขาจะตัดป่าไม้ของอียิปต์จนเตียน
    แม้ว่าป่าจะหนาทึบก็ตาม
เพราะพวกเขามีจำนวนมากกว่าฝูงตั๊กแตน
    มากจนนับไม่ถ้วน
²⁴ ธิดาของอียิปต์จะละอายใจ
    และอียิปต์จะถูกมอบไว้ในมือของชนชาติจากทิศเหนือ”

²⁷ “โอ ยาโคบผู้รับใช้ของเรา แต่เจ้าไม่ต้องกลัว
    โอ อิสราเอล เจ้าไม่ต้องตกใจ
เพราะว่าดูเถิด เราจะช่วยเจ้าให้รอดปลอดภัยจากแผ่นดินที่ห่างไกล
    และช่วยเชื้อสายของเจ้าจากแผ่นดินที่ไปอยู่เป็นเชลย
ยาโคบจะกลับไปและมีสันติสุขและความมั่นคง
    และไม่มีใครที่จะทำให้เขากลัว”

“โอ ยาโคบผู้รับใช้ของเรา
    เพราะเราอยู่กับเจ้า
เราได้ขับไล่เจ้าไปอยู่ท่ามกลางประชาชาติทั้งปวง
    และเราจะทำลายพวกเขาให้สิ้นซาก
    แต่เราจะไม่ทำลายเจ้าให้สิ้นซาก
เราจะลงโทษเจ้าอย่างยุติธรรม
    เราจะไม่ปล่อยเจ้าไปโดยไม่ถูกลงโทษอย่างแน่นอน”