“โอ อิสราเอลเอ๋ย ถ้าเจ้าจะกลับมา
    เจ้าก็จงกลับมาหาเรา
ถ้าเจ้ากำจัดสิ่งที่น่าชังให้พ้นหน้าเรา
    และไม่หลงผิดอีก
² และถ้าเจ้าสาบานด้วยความจริง ความเป็นธรรม และความชอบธรรมว่า
    ‘ตราบที่พระผู้เป็นเจ้ามีชีวิตอยู่ฉันใด’
แล้วบรรดาประชาชาติจะได้รับพระพรในพระองค์
    และพวกเขาจะยินดีในพระองค์”

“จงพรวนผืนดินของเจ้าที่ถูกปล่อยทิ้งไว้
    และอย่าหว่านในดงไม้หนาม
⁴ จงเข้าสุหนัตเพื่อพระผู้เป็นเจ้า
    จงตัดเนื้อปลายหัวใจของเจ้าออก
    โอ ประชาชนชาวยูดาห์และผู้อยู่อาศัยของเยรูซาเล็มเอ๋ย
มิฉะนั้น การลงโทษของเราจะเป็นเหมือนกับไฟ
    ที่ลุกไหม้จนไม่มีผู้ใดดับได้
    เพราะการกระทำอันชั่วร้ายของเจ้า”

“จงเป่าแตรงอนทั่วแผ่นดิน
    ส่งเสียงร้องดังและพูดว่า
‘จงมารวมกันให้พร้อมหน้า
    และเข้าไปในเมืองต่างๆ ที่คุ้มกันไว้อย่างแข็งแกร่ง’
⁶ ยกธงขึ้นสู่ศิโยน
    แล้วรีบหนีเพื่อความปลอดภัย อย่ารอช้า
เพราะเรานำความวิบัติจากทิศเหนือ
    และความพินาศมา”
⁷ สิงโตตัวหนึ่งได้ขึ้นไปจากที่ซ่อนของมัน
    ผู้ทำลายผู้หนึ่งของบรรดาประชาชาติได้เริ่มเดินออกไปแล้ว
    เขาได้ออกไปจากที่ของเขาแล้ว
เพื่อทำให้แผ่นดินของท่านรกร้าง
    เมืองต่างๆ ของท่านจะพังลง
    และไม่มีผู้อยู่อาศัย
⁸ จงสวมผ้ากระสอบ
    ร้องรำพัน และร้องไห้ฟูมฟาย
เพราะความกริ้วอันร้อนแรงของพระผู้เป็นเจ้า
    ที่มีต่อเรายังไม่ลดลง

¹³ ดูเถิด เขาปรากฏตัวขึ้นเหมือนเมฆ
    รถศึกของเขาเหมือนพายุหมุน
ม้าของเขาว่องไวยิ่งกว่านกอินทรี
    วิบัติเกิดแก่พวกเรา เพราะพวกเราย่อยยับแล้ว
¹⁴ “โอ เยรูซาเล็มเอ๋ย จงชำระจิตใจของเจ้าให้พ้นจากความชั่ว
    เพื่อเจ้าจะได้รอดพ้น
ความคิดชั่วร้ายของเจ้าจะฝังอยู่
    กับเจ้านานแค่ไหน
¹⁵ ด้วยว่า มีเสียงประกาศจากดาน
    และประกาศความวิบัติจากภูเขาเอฟราอิม
¹⁶ จงเตือนบรรดาประชาชาติว่า เขากำลังมา
    จงประกาศแก่เยรูซาเล็มว่า
‘ผู้ล้อมเมืองมาจากแดนไกล
    พวกเขาร้องตะโกนเสียงดังเพื่อโจมตีเมืองต่างๆ ของยูดาห์
¹⁷ พวกเขาตีวงล้อมอย่างผู้ดูแลรักษาไร่นา
    เพราะเมืองนั้นได้ดื้อดึงต่อเรา’”
    พระผู้เป็นเจ้าประกาศดังนั้น
¹⁸ “วิถีทางและการกระทำของเจ้า
    เป็นเหตุให้สิ่งนี้เกิดขึ้นกับตัวเจ้าเอง
เป็นความพินาศที่เกิดขึ้นกับเจ้า
    และมันขมขื่น
    ทิ่มแทงใจของเจ้า”

¹⁹ ความปวดร้าวของข้าพเจ้า ความปวดร้าวของข้าพเจ้า
    ข้าพเจ้าบิดตัวด้วยความเจ็บปวดแสนสาหัส
ใจข้าพเจ้าทุกข์ระทมและสะอื้น
    ข้าพเจ้านิ่งเงียบไม่ได้แล้ว
เพราะข้าพเจ้าได้ยินเสียงแตรงอน
    ซึ่งเป็นเสียงเตือนศึก
²⁰ สิ่งเลวร้ายเกิดขึ้นซ้ำแล้วซ้ำอีก
    ทั่วทั้งแผ่นดินพังพินาศ
ทันทีทันใดกระโจมของข้าพเจ้าถูกทำลาย
    ม่านของข้าพเจ้าเสียหายในพริบตา
²¹ ข้าพเจ้าจะต้องเห็นธง
    และได้ยินเสียงแตรงอนนานแค่ไหน

²⁸ แผ่นดินโลกจะร้องคร่ำครวญให้กับสิ่งนี้
    และฟ้าสวรรค์เบื้องบนมืดลง
เพราะเราได้กล่าวไว้ เราได้ตัดสินใจแล้ว
    เราไม่ได้เปลี่ยนใจ และเราจะไม่หันกลับ”