² คนที่เคยเดินอยู่ในความมืดได้เห็นความสว่างอันยิ่งใหญ่แล้ว
    คนเหล่านั้นที่เคยอยู่ในแผ่นดินที่มืดมน แสงสว่างก็ได้ส่องลงมายังพวกเขาแล้ว
³ พระองค์เจ้าข้า พระองค์ได้ทำให้ชนชาติทวีคูณ
    พระองค์ได้เพิ่มความสุขให้กับพวกเขา
พวกเขาชื่นชมยินดีต่อหน้าพระองค์
    อย่างกับความสุขที่คนมีกันในยามเก็บเกี่ยว
    อย่างกับความสุขที่คนมีกันตอนแบ่งของที่ยึดมาได้จากสงคราม
⁴ เพราะพระองค์ได้หักแอกที่เป็นภาระของพวกเขาทิ้ง
    และเอาคานที่พวกเขาแบกอยู่บนบ่าออกไป
    และเอาไม้ตะบองที่ศัตรูใช้ลงโทษพวกเขาไป อย่างกับตอนที่พระองค์รบชนะชาวมีเดียน^[a]
5 เพราะรองเท้าทหารทุกคู่ที่มุ่งหน้าสู่สนามรบอย่างกึกก้อง
    และเสื้อทหารทุกตัวที่เกลือกกลิ้งเลือดมา จะต้องถูกเผาทิ้ง เป็นเชื้อเพลิงสำหรับไฟ
⁶ เพราะมีเด็กคนหนึ่งเกิดมาเพื่อเรา
    พระองค์ให้ลูกชายคนหนึ่งกับเรา
และสิทธิอำนาจก็จะตกอยู่ที่บ่าของเด็กคนนี้
    และเขามีชื่อว่า “ที่ปรึกษาอันมหัศจรรย์ นักรบที่ทรงพลังเหมือนพระเจ้า พระบิดาตลอดกาล เจ้าชายแห่งสันติสุข”
⁷ สิทธิอำนาจของพระองค์ จะเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ
    และจะมีสันติสุขสำหรับบัลลังก์ของดาวิดและอาณาจักรของพระองค์อย่างไม่มีวันสิ้นสุด
พระองค์จะก่อตั้งอาณาจักรของพระองค์ขึ้นและพยุงมันไว้ด้วยความยุติธรรมและความชอบธรรมตั้งแต่เดี๋ยวนี้ไปจนตลอดกาล
    ความรักอันหวงแหนของพระยาห์เวห์ผู้มีฤทธิ์ทั้งสิ้นจะทำให้สิ่งนี้สำเร็จ

⁸ พระยาห์เวห์ส่งข้อความที่ต่อว่ายาโคบ
    และมันตกอยู่บนอิสราเอล
⁹ ทุกคนรู้เรื่องนี้
    ทั้งเอฟราอิมและคนที่อาศัยอยู่ในสะมาเรีย
    แต่คนพวกนั้นมีจิตใจที่เย่อหยิ่งจองหอง พวกเขาพูดว่า
¹⁰ “ถึงพวกอิฐนี้จะพังลงแล้ว
    แต่เราก็จะสร้างอาคารเหล่านี้ขึ้นมาใหม่ด้วยหินสกัด
ถึงพวกคานไม้มะเดื่อจะถูกตัดเป็นชิ้นๆแล้ว
    แต่เราก็จะเอาไม้สนซีดาร์เข้าไปแทนที่พวกมัน”
¹¹ พระยาห์เวห์ได้หนุนพวกข้าศึกขึ้นมาต่อสู้อิสราเอล^[b]
    พระองค์ได้ยุแหย่พวกศัตรูของเขา
¹² มีคนอารามจากทางตะวันออกและคนฟีลิสเตียจากทางตะวันตก
    และพวกเขาก็ได้อ้าปากกว้างกลืนกินอิสราเอลเข้าไป
ถึงจะเกิดเรื่องทั้งหมดนี้แล้วก็ตาม พระองค์ก็ยังไม่หายโกรธอยู่ดี
    มือของพระองค์ก็ยังคงเงื้อขึ้นมาฟาดพวกเขา
¹³ ผู้คนก็ยังไม่ยอมหันกลับมาหาพระองค์ผู้ที่ตีสอนพวกเขา
    พวกเขาก็ยังไม่ยอมแสวงหาพระยาห์เวห์ผู้มีฤทธิ์ทั้งสิ้น
¹⁴ ดังนั้นพระยาห์เวห์จึงตัดหัวตัดหางของอิสราเอล
    ตัดทั้งกิ่งปาล์มและต้นกกในวันเดียวกัน
¹⁵ หัวในที่นี้ หมายถึงพวกผู้นำอาวุโสและพวกที่มีเกียรติ
    ส่วนหางในที่นี้หมายถึงพวกผู้พูดแทนพระเจ้าที่พูดโกหก
¹⁶ เพราะคนเหล่านั้นที่นำประชาชนพวกนี้ได้นำพวกเขาให้หลงทางไป
    คนที่ถูกนำไปนั้นก็ตกอยู่ในความสับสนวุ่นวาย
¹⁷ เพราะอย่างนี้พระยาห์เวห์จึงไม่สงสารทหารหนุ่มของพวกเขา
    และไม่เมตตาพวกเด็กกำพร้าและพวกแม่ม่ายของพวกเขา
เพราะประชาชนพวกนี้ทั้งหมดเป็นคนที่ไม่เคารพพระเจ้าและเป็นคนชั่วช้า
    และปากแต่ละคนก็พูดแต่เรื่องโง่ๆ
ถึงจะเกิดเรื่องทั้งหมดนี้แล้วก็ตาม พระองค์ก็ยังไม่หายโกรธอยู่ดี
    มือของพระองค์ก็ยังคงเงื้อขึ้นมาฟาดพวกเขา
¹⁸ เพราะความเลวทรามของพวกเขาเผาอยู่อย่างไฟ
    ตอนแรกมันก็เผาหญ้าและหนาม
ต่อมาก็ลุกลามเผาพงไม้ใหญ่ในป่า
    และพวกมันทุกคนถูกเผากลายเป็นควันม้วนขึ้นไปในอากาศ
¹⁹ เพราะความโกรธของพระยาห์เวห์ผู้มีฤทธิ์ทั้งสิ้นทำให้แผ่นดินนั้นถูกเผาผลาญ
    และประชาชนก็กลายเป็นเชื้อเพลิงสำหรับไฟนั้นไม่มีใครพยายามช่วยชีวิตใครเลย
²⁰ ประชาชนหันไปทางขวาและกินอย่างตะกละตะกลามแต่ก็ยังหิวอยู่
    พวกเขาก็เลยหันไปทางซ้ายและเขมือบเข้าไปแต่ก็ยังไม่พอ
แต่ละคนก็เลยหันไปกินเนื้อลูกหลานของตัวเอง
²¹ มนัสเสห์กัดกินเอฟราอิม เอฟราอิมก็กัดกินมนัสเสห์
    และทั้งสองก็ไปต่อสู้กับยูดาห์
ถึงจะเกิดเรื่องทั้งหมดนี้แล้วก็ตาม พระองค์ก็ยังไม่หายโกรธอยู่ดี
    มือของพระองค์ก็ยังคงเงื้อขึ้นมาฟาดพวกเขา