29 คนที่ถูกตักเตือนหลายครั้ง แล้วยังหัวรั้น
    จะถูกทำลายในพริบตาเดียวโดยไม่อาจแก้ไขได้
² เมื่อจำนวนผู้มีความชอบธรรมทวีขึ้น ผู้คนก็ยินดี
    แต่เมื่อคนชั่วร้ายขึ้นมาปกครอง ผู้คนก็โอดครวญ
³ ผู้รักสติปัญญาย่อมทำให้บิดามีความยินดี
    แต่คนที่คบหากับบรรดาหญิงโสเภณีเสียทรัพย์ไปเปล่าๆ
⁴ กษัตริย์ให้ความมั่นคงกับแผ่นดินได้หากมีความยุติธรรม
    แต่ถ้ารับสินบนก็จะทำให้เกิดความเสียหาย
⁵ ผู้ใดก็ตามที่ปากหวานต่อเพื่อนบ้านของตน
    เท่ากับผู้นั้นโยนตาข่ายใส่เท้าตนเอง
⁶ คนชั่วติดกับดักด้วยบาปของเขาเอง
    แต่ผู้มีความชอบธรรมร้องเพลงและมีความยินดี
⁷ ผู้มีความชอบธรรมรู้จักสิทธิของผู้ยากไร้
    ส่วนคนชั่วร้ายไม่เข้าใจสิ่งเหล่านี้
⁸ คนเยาะเย้ยก่อให้เกิดโกลาหลในเมืองได้
    ส่วนผู้มีสติปัญญาช่วยให้ความโกรธบรรเทาลง
⁹ เวลาผู้มีสติปัญญามีเรื่องโต้เถียงกับคนโง่
    คนโง่จะมีแต่เดือดพล่านหรือไม่ก็เยาะเย้ย และหามีความสงบไม่
¹⁰ พวกคนกระหายเลือดเกลียดชังผู้ถือสัจจะ
    และคนชั่วร้ายก็ตามล่าชีวิตของเขา
¹¹ คนโง่แสดงความฉุนเฉียวเสมอ
    แต่ผู้มีสติปัญญาจะระงับไว้ได้
¹² ถ้าผู้อยู่ในระดับปกครองสนใจฟังความเท็จ
    บริวารของเขาทุกคนก็จะเป็นคนชั่วร้าย
¹³ ผู้ยากไร้กับผู้บีบบังคับมีสิ่งที่เหมือนๆ กันคือ
    คนทั้งสองพวกได้รับชีวิตก็เพราะพระผู้เป็นเจ้าประทานให้
¹⁴ หากว่ากษัตริย์ตัดสินผู้ยากไร้ด้วยความยุติธรรม
    บัลลังก์ของท่านจะมั่นคงไปตลอดกาล
¹⁵ ไม้เรียวและคำตักเตือนทำให้คนมีสติปัญญา
    ส่วนเด็กที่ถูกปล่อยปละละเลยนำความอับอายสู่มารดาของตน
¹⁶ เมื่อใดคนชั่วร้ายเพิ่มมากขึ้น การกระทำผิดก็เพิ่มตาม
    แต่ผู้มีความชอบธรรมจะเห็นวันที่คนเหล่านั้นล้มลง
¹⁷ จงฝึกลูกของเจ้าให้มีวินัย แล้วเขาจะไม่ทำให้เจ้าต้องกังวล
    และจะทำให้จิตวิญญาณของเจ้าชื่นบาน
¹⁸ ถ้าปราศจากการเผยคำกล่าวของพระเจ้า ประชาชนก็ปฏิบัติตามใจชอบ
    แต่ผู้ปฏิบัติตามกฎบัญญัติก็เป็นสุข
¹⁹ ด้วยคำพูดเพียงอย่างเดียว ไม่อาจทำให้ผู้รับใช้มีวินัยได้
    เพราะถึงแม้เขาจะเข้าใจแต่ก็จะไม่ปฏิบัติตาม
²⁰ เจ้าเห็นคนปากไวไหม
    ความหวังสำหรับคนโง่ยังมีมากกว่าเขาเสียอีก
²¹ ผู้ใดเลี้ยงคนรับใช้ที่ยังอยู่ในวัยเด็กโดยปรนเปรอจนเกินขนาด
    ในที่สุดก็จะนำความลำบากมาสู่ตนเอง
²² คนช่างโกรธก่อให้เกิดการทะเลาะวิวาท
    และคนอารมณ์ร้อนจะตกอยู่ในห้วงบาป
²³ ความเย่อหยิ่งทำให้คนตกต่ำลง
    ส่วนคนถ่อมตัวในฝ่ายวิญญาณจะได้รับเกียรติ
²⁴ คนทำงานร่วมกับโจรเกลียดชังตนเอง
    เขาได้ยินคำสาปแช่ง แต่ก็ไม่ปริปากพูด
²⁵ การกลัวมนุษย์เป็นเสมือนบ่วงแร้ว
    ส่วนคนที่ไว้วางใจพระผู้เป็นเจ้าได้รับความปลอดภัย
²⁶ มีหลายคนที่พยายามทำให้ผู้อยู่ในระดับปกครองพึงพอใจ
    แต่สิ่งที่มนุษย์ได้รับจากพระผู้เป็นเจ้า คือความยุติธรรม
²⁷ คนไม่มีความยุติธรรมเป็นที่น่ารังเกียจต่อผู้มีความชอบธรรม
    คนดำเนินชีวิตในทางที่ถูกต้องก็เป็นที่น่ารังเกียจต่อคนชั่ว