27 ไม่ต้องคุยโวถึงวันพรุ่งนี้
    เพราะเจ้าไม่รู้ว่า
    แต่ละวันจะเกิดอะไรขึ้นบ้าง
² ให้คนอื่นเยินยอเจ้า ไม่ใช่จากปากของเจ้าเอง
    ให้คนอื่นเยินยอ ไม่ใช่ออกมาจากริมฝีปากของเจ้าเอง
³ หินนั้นหนัก ทรายก็แบกยาก
    แต่การยุแหย่ของคนโง่ ก็หนักยิ่งกว่าสองสิ่งนั้นอีก
⁴ ความโกรธนั้นโหดร้าย ทำลายได้เหมือนน้ำท่วม
    แต่ใครจะทนต่อความอิจฉาริษยาได้
⁵ การต่อว่ากันต่อหน้า
    ก็ยังดีกว่าความรักที่ไม่แสดงออก
⁶ บาดแผลที่เกิดจากเพื่อน
    ก็มาจากความตั้งใจที่ดี
    แต่รอยจูบมากมายของศัตรูนั้น ก็ไม่จริงใจ
⁷ คนที่อิ่มตื้อ รังเกียจแม้แต่น้ำผึ้ง
    แต่คนที่หิวจัด ของขมก็ว่าหวาน
⁸ คนที่เร่ร่อนไปไกลบ้าน
    ก็เหมือนกับนกบินร่อนไปห่างรัง
⁹ น้ำหอมและเครื่องหอมให้ความสุขกับเจ้า
    แต่คำแนะนำอันอ่อนหวานของเพื่อน
    ทำให้เจ้าสุขใจยิ่งกว่าความคิดตัวเอง
¹⁰ อย่าได้ทอดทิ้งเพื่อนของเจ้า
    หรือเพื่อนของพ่อเจ้า
    เจ้าจะได้ไม่ต้องไปหาพี่น้องของเจ้าตอนที่เจ้าเจอปัญหา
    เพื่อนบ้านที่อยู่ใกล้ๆก็ดีกว่าพี่น้องที่อยู่ห่างไกล
¹¹ ลูกเอ๋ย ให้ฉลาดไว้ แล้วพ่อจะดีใจ
    แล้วถ้ามีใครมาว่าพ่อ พ่อจะได้โต้ตอบไป
¹² คนที่ฉลาดหลักแหลมเห็นอันตราย
    ก็หลบเข้าที่กำบัง
    แต่คนที่อ่อนต่อโลก
    ก็เดินเข้าไปและได้รับอันตราย
¹³ หากเขามาค้ำประกันให้กับคนแปลกหน้า
    ให้ยึดเสื้อผ้าของเขาเป็นเครื่องมัดจำ
    หากเขาค้ำประกันให้กับคนต่างด้าว
    ก็ให้ยึดเครื่องประกันของเขาไว้
¹⁴ คนที่มาอวยพรให้กับเพื่อนบ้านของเขา
    ด้วยเสียงอันดังตอนเช้ามืด
    เพื่อนบ้านคงถือว่าเป็นคำสาปแช่ง
¹⁵ ภรรยาที่ชอบชวนทะเลาะวิวาท
    ก็เปรียบเหมือนหลังคาที่รั่วไม่หยุดในวันที่ฝนตก
¹⁶ จะหยุดยั้งเธอไว้ก็เหมือนพยายามหยุดยั้งลม
    หรือพยายามกำน้ำมันด้วยมือ
¹⁷ เหล็กลับเหล็กให้คมได้
    คนก็ลับเพื่อนของเขาได้
¹⁸ คนที่คอยดูแลต้นมะเดื่อ ก็ได้กินผลของมัน
    คนที่คอยเอาใจใส่ดูแลเจ้านายของเขา
    ก็จะได้รับรางวัล
¹⁹ จิตใจสะท้อนให้เห็นตัวตนที่แท้จริง
    เหมือนกับน้ำที่สะท้อนให้เห็นใบหน้า
²⁰ แดนคนตายและแดนพินาศไม่เคยอิ่ม
    กิเลสของตาก็ไม่เคยอิ่มเหมือนกัน
²¹ เบ้าหลอมทำให้รู้ธาตุแท้ของเงิน
    เตาหลอมทำให้รู้ธาตุแท้ของทอง
    คำสรรเสริญทำให้รู้ธาตุแท้ของคน
²² ถึงจะเอาคนโง่ใส่ครก
    แล้วตำด้วยสาก เหมือนตำเมล็ดข้าว
    ความโง่ก็ยังไม่หลุดออกไปจากเขาอยู่ดี