⁴ พวกเขาบางคนเร่ร่อนอยู่ในทะเลทราย
    เพื่อมองหาเมืองที่จะอยู่อาศัย แต่ก็หาไม่พบ
⁵ พวกเขาหิวโหยและกระหายน้ำ
    และเหนื่อยอ่อนแทบขาดใจตาย
⁶ ในช่วงทุกข์ยากนั้น พวกเขาร้องขอความช่วยเหลือจากพระยาห์เวห์
    และพระองค์ช่วยเหลือพวกเขาให้พ้นจากความเดือดร้อนต่างๆนั้น
⁷ พระองค์ก็นำพวกเขาตรงไป
    ยังเมืองที่พวกเขาจะอยู่อาศัยได้
⁸ ขอให้พวกเขาขอบคุณพระยาห์เวห์สำหรับความรักมั่นคงของพระองค์
    และสิ่งน่าทึ่งทั้งหลายที่พระองค์ทำให้กับมวลมนุษย์
⁹ เพราะพระองค์ทำให้คนที่กระหายได้ดับกระหาย
    และพระองค์ทำให้คนที่หิวโหยอิ่มหนำด้วยของดีๆ

¹⁰ พวกเขาบางคนอยู่ในห้องขังที่มืดมิดราวกับความตาย
    ถูกล่ามด้วยโซ่ตรวนและมีปลอกเหล็กอยู่รอบคอ
¹¹ เพราะพวกเขากบฏต่อคำสั่งของพระเจ้า
    และดูหมิ่นคำแนะนำสั่งสอนของพระเจ้าผู้ใหญ่ยิ่งสูงสุด
¹² พระองค์ทำให้จิตใจของพวกเขาถ่อมลงด้วยงานหนัก
    และพวกเขาล้มลงโดยไม่มีใครช่วย
¹³ ในช่วงทุกข์ยากนั้น พวกเขาร้องขอความช่วยเหลือจากพระยาห์เวห์
    และพระองค์ช่วยกู้พวกเขาให้พ้นจากความเดือดร้อนต่างๆนั้น
¹⁴ พระองค์เอาพวกเขาออกมาจากความมืดมิดราวกับความตาย
    และตัดโซ่ตรวนที่มัดตัวเขาออกเสีย
¹⁵ ขอให้พวกเขาขอบคุณพระยาห์เวห์สำหรับความรักมั่นคงขอพระองค์
    และสิ่งน่าทึ่งทั้งหลายที่พระองค์ทำให้กับมวลมนุษย์
¹⁶ เพราะพระองค์พังประตูทองสัมฤทธิ์ทั้งหลายของคุก
    และทำลายกลอนเหล็กของพวกเขาจนแหลกละเอียด

¹⁷ พวกเขาบางคนก็กลายเป็นคนโง่ไปเพราะกบฏต่อพระเจ้า
    และต้องทนทุกข์ทรมานเพราะสิ่งชั่วร้ายที่พวกเขาทำ
¹⁸ พวกเขาเบื่ออาหารทุกอย่าง
    และเฉียดใกล้ประตูแห่งความตาย
¹⁹ ในช่วงทุกข์ยากนั้น พวกเขาร้องขอความช่วยเหลือจากพระยาห์เวห์
    และพระองค์ช่วยกู้พวกเขาให้พ้นจากความเดือดร้อนต่างๆนั้น
²⁰ เมื่อพระองค์สั่ง พวกเขาก็ได้รับการรักษา
    พวกเขาจึงรอดพ้นจากหลุมศพของพวกเขา
²¹ ขอให้พวกเขาขอบคุณพระยาห์เวห์สำหรับความรักมั่นคงของพระองค์
    และสิ่งน่าทึ่งทั้งหลายที่พระองค์ทำให้กับมวลมนุษย์
²² ให้พวกเขาถวายเครื่องบูชาต่างๆเพื่อขอบคุณพระองค์
    และเล่าด้วยความชื่นชมยินดีถึงเรื่องที่พระองค์ได้ทำ

²³ พวกเขาบางคนลงเรือไปในทะเล
    เพื่อไปทำมาหากินอยู่ในท้องทะเลอันกว้างใหญ่
²⁴ พวกเขาเห็นถึงการงานต่างๆของพระยาห์เวห์
    และเห็นสิ่งน่าทึ่งทั้งหลายที่พระองค์ได้ทำในทะเลลึก
²⁵ เมื่อพระองค์สั่ง พายุก็พัดเข้ามา
    และคลื่นในทะเลก็ก่อตัวสูงขึ้น
²⁶ ลำเรือต่างถูกซัดขึ้นไปบนท้องฟ้าแล้วตกลงมาอย่างรวดเร็วสู่ห้วงทะเลลึก
    พวกเขาขวัญหนีดีฝ่อไปในช่วงที่ตกอยู่ในอันตรายนี้
²⁷ พวกเขาโซเซไปมาราวกับคนเมา
    และความเป็นลูกเรือที่ชำนาญก็ช่วยอะไรพวกเขาไม่ได้
²⁸ ในช่วงทุกข์ยากนั้น พวกเขาร้องขอความช่วยเหลือจากพระยาห์เวห์
    และพระองค์นำพวกเขาออกมาจากความเดือดร้อนต่างๆนั้น
²⁹ พระองค์ทำให้พายุหยุดนิ่ง
    และทำให้คลื่นสงบลง
³⁰ พวกเขาต่างก็ดีใจที่มันสงบลงได้
    และพระองค์นำพวกเขาไปสู่ท่าเรือที่พวกเขาอยากไป
³¹ ขอให้พวกเขาขอบคุณพระยาห์เวห์สำหรับความรักมั่นคงของพระองค์
    และสิ่งน่าทึ่งทั้งหลายที่พระองค์ทำให้กับมวลมนุษย์
³² ขอให้พวกเขายกย่องเชิดชูพระองค์ต่อหน้าที่ชุมนุมของประชาชน
    และสรรเสริญพระองค์ต่อหน้าสภาผู้นำอาวุโสของเมือง

³³ พระองค์เปลี่ยนพวกแม่น้ำให้กลายเป็นทะเลทราย
    และเปลี่ยนตาน้ำให้กลายเป็นผืนดินที่แห้งผาก
³⁴ พระองค์ทำให้แผ่นดินที่อุดมสมบูรณ์กลายเป็นดินเค็ม
    เพราะความชั่วช้าที่ผู้อาศัยอยู่ที่นั่นได้ทำ
³⁵ และพระองค์ยังสามารถเปลี่ยนทะเลทรายให้กลายเป็นทะเลสาบ
    และผืนดินแห้งกลับกลายเป็นตาน้ำ
³⁶ พระองค์ให้พวกผู้หิวโหยตั้งรกรากอยู่ที่นั่น
    และพวกเขาก็ได้สร้างเมืองขึ้นมาอยู่กัน
³⁷ พวกเขาหว่านพืชในท้องนา พวกเขาปลูกสวนองุ่น
    แล้วพวกมันก็ออกผลมากมาย
³⁸ พระองค์อวยพรพวกเขาและพวกเขาก็เพิ่มขึ้นอย่างมหาศาล
    และพระองค์ไม่ได้ปล่อยให้สัตว์เลี้ยงของพวกเขาลดน้อยลงเลย

³⁹ พวกคนกลุ่มอื่นอ่อนแอลงและลดจำนวนลง
    เนื่องจากการถูกกดขี่ข่มเหงและความหายนะที่ทุกข์ทรมาน
⁴⁰ พระองค์ทำให้พวกผู้นำของพวกเขาต้องอับอายขายหน้า
    และบังคับให้พวกเขาออกเร่ร่อนเข้าไปในที่เปล่าเปลี่ยวแห้งแล้งที่ยังไม่มีถนนหนทาง
⁴¹ แต่พระองค์ได้ยกย่องพวกคนขัดสนให้พ้นจากความเดือดร้อนทุกข์ยาก
    และให้ครอบครัวต่างๆของพวกเขาเพิ่มขึ้นเหมือนฝูงแกะ
⁴² เมื่อพวกคนดีมองเห็นสิ่งนี้ ต่างก็เฉลิมฉลองกัน
    แต่เมื่อคนชั่วทุกคนเห็น ต่างก็อึ้งเงียบไป
⁴³ ให้คนที่ฉลาดไตร่ตรองถึงสิ่งต่างๆเหล่านี้
    และพิจารณาถึงความรักมั่นคงของพระยาห์เวห์