Жал за Израелците - Нивната предност

9 Јас ја кажувам вистината. Му припаѓам на Христос и не лажам. Мојата совест, водена од Светиот Дух, ми сведочи дека не лажам ² кога ви кажувам колку е голема мојата тага, каква непрестајна болка имам во срцето ³ за мојот народ, за моите сонародници - Евреите. Кога тоа би можело да ги спаси, би се согласил јас да бидам проколнат и откинат од Христос! ⁴ Израелците се Божји одбран народ. Бог ним им ја откри Својата слава и со нив склучуваше завети. Ним им беше даден Божјиот Закон, ним им беше доверено да служат во храмот, ним им беа дадени ветувањата. ⁵ Од нив потекнуваат патријарсите, од нив потекнува и Христос, по тело, а Тој е Бог, Кој владее над се - благословен нека биде за вечни векови! Амин.

⁶ Не се работи за тоа дека Бог не си го одржал зборот спрема Евреите. Но не е вистински Евреин секој што по потекло е Евреин. ⁷ Не се сите потомци на Авраам негови вистински наследници, туку Светото Писмо вели: „Оние што се потомци на Исак ќе се сметаат за твои наследници^[a].“ ⁸ Тоа значи дека не се Божји деца сите што се биолошки потомци на Авраам. Вистинските потомци на Авраам се децата што беа родени според ветувањето што го беше дал Бог. ⁹ А тоа ветување гласеше: „Следната година, во ова време јас ќе се вратам и Сара ќе има син^[b].“

¹⁰ Тој син беше Исак, кој подоцна се ожени со Ревека^[c]. И кај нивните деца се покажа Божјиот избор. Ревека зачна близнаци од нашиот предок Исак. ¹¹ Но изборот меѓу нив го изврши Бог, согласно со Своите планови. Уште пред да се родат близнаците и да сторат нешто добро или зло, ¹² Бог и рече на Ревека: „Потомците на постариот син ќе им служат на потомците на помладиот син^[d].“ Изборот не беше резултат на нивни заслуги, туку зависеше само од Оној што одбираше, од Бог.

¹³ Токму затоа Бог во Светото Писмо вели: „Јакова го засакав, а Исава го отфрлив^[e].“

Бог не е несправедлив

¹⁴ Значи ли ова дека Бог е неправеден? Никако! ¹⁵ На Мојсеј Бог му рече:

„Спрема кого сакам ќе имам милост,

спрема кого сакам ќе се сожалам^[f].“

¹⁶ Значи, Божјиот избор е резултат на Неговата милост, а не е заслуга на оние што сакале или пак на оние што вложувале сопствени напори.

¹⁷ Светото Писмо кажува дека Бог вака му рече на фараонот: „Те направив цар, за да се покаже над тебе Мојата сила и за да се прочуе Моето име по целата Земја^[g].“ ¹⁸ Значи, спрема кого сака Бог ќе се смилува, а кого сака ќе го остави тврдоглав.

¹⁹ Несомнено некој ќе рече: „Зошто тогаш Бог смета дека одговорноста е кај луѓето? Кој може да се противстави на она што Бог наумил да го стори?“ ²⁰ Но кој си па ти, човеку, да Му приговараш на Бог!? Зар ракотворбата ќе му приговори на мајсторот: „Зошто си ме направил ваква^[h]?“ ²¹ Зар грнчарот нема право од иста смеса глина да направи еден сад за благородна, а друг за неблагородна употреба? ²² Бог има право да го излее Својот гнев и да ја покаже Својата сила, но има право и да биде долготрпелив спрема оние на кои им е гневен, луѓе кои самите се подготвиле за сопствено уништување. ²³ Тој има право да ги излее богатствата на Својата слава врз оние спрема кои ја насочи Својата благонаклоност, оние што ги беше приготвил за слава. ²⁴ Во овие вториве спаѓаме и ние, а нас не има не само од Евреите, туку и од другите народи.

²⁵ Еве што вели Бог за тоа во книгата на пророкот Осија:

„На оние што не биле Мој народ

ќе им речам: ,Мој народе!‘

На оние што не биле сакани ќе им речам: ,Драги Мои!‘^[i]“

²⁶ и

„На истото место каде што им беше речено:

,Вие не сте Мој народ.‘

сега ќе бидат наречени деца на Живиот Бог^[j].“

²⁷ Во врска со Израел, пророкот Исаија извикуваше:

„Дури и ако Израелците станат

многубројни како морскиот песок,

само мал број од нив ќе се спасат!

²⁸ Господ брзо ќе ја спроведе

казната што ја има изречено за Земјата^[k]!“

²⁹ На друго место пророкот Исаија вели:

„Ако Семоќниот Господ не оставеше од нас преживеани,

ќе бевме целосно уништени како Содом и Гомора^[l]!“

Неверноста на Израелците

³⁰ Што можеме да заклучиме од ова? Иако другите народи не се трудеа да се здобијат со праведност пред Бог, добија можност за праведност и тоа преку вера. ³¹ Израелците, пак, се обидуваа да се здобијат со праведност преку придржување кон Мојсеевиот Закон, но не успеаја. ³² Зошто? Затоа што не се потпираа на верата, туку мислеа дека со сопствените постапки ќе можат да се здобијат со праведност. Тие се препнаа од „каменот за сопнување.“ ³³ Бог ги предупреди на ова преку напишаното во Светото Писмо:

„Еве, во Ерусалим^[m] ќе поставам Камен

од кој некои луѓе ќе се сопнат,

Карпа од која ќе се соблазнат,

а оние што ќе поверуваат во Него,

нема да се разочараат^[n].“