Говорот на Стефан пред еврејското Собрание

7 Тогаш Првосвештеникот го праша Стефана: „Точни ли се исказите против тебе?“

² Стефан одговори: „Луѓе, браќа и татковци, ислушајте ме. Нашиот славен Бог му се јави на нашиот предок Авраам, додека тој се уште беше во Месопотамија, пред да се насели во Харан^[a], ³ и му рече: ,Напушти ја оваа земја, напушти ги твоите роднини и појди во земјата што Јас ќе ти ја покажам^[b].‘

⁴ Тогаш Авраам ја напушти земјата на Халдејците и се насели во Харан. По смртта на неговиот татко се пресели во оваа земја во која сега ние живееме. ⁵ Бог не му даде наследство ниту една педа земја, но, уште пред да има деца, му вети дека на неговите потомци ќе им ја даде во наследство целата земја. ⁶ Му рече дека неговите потомци ќе бидат доселеници во туѓа земја, каде што ќе ги претворат во робови и ќе ги измачуваат четиристотини години. ⁷ ,Но на народот на кој ќе му робуваат, Јас ќе му судам!‘ - рече Бог. ,Кога ќе излезат оттаму, ослободени, ќе Ми служат на ова место^[c].‘ ⁸ Потоа му го заповеда на Авраам заветот за обрежувањето. Авраам доби син - Исак, и го обрежа кога наполни осум дена. Потоа и Исак доби син - Јаков. Јаков е таткото на дванаесетте родоначалници на еврејскиот народ.

⁹ Синовите на Јаков му љубомореа на својот брат Јосиф и го продадоа како роб во Египет, но Бог беше со него ¹⁰ и го избави од сите неволи што го снајдоа. Бог му беше благонаклонет и му даде мудрост, па фараонот, царот на Египет, го постави за управител над целата земја и над целиот свој дом.

¹¹ Тогаш Египет и Канаан ги погоди глад, па нашите прадедовци се најдоа на голема мака, не можејќи да набават храна. ¹² Кога Јаков слушна дека во Египет има жито, ги испрати таму своите синови^[d]. Тоа беше нивната прва посета. ¹³ Кога и по вторпат отидоа во Египет, Јосиф им се откри на своите браќа. Така фараонот го запозна неговото семејство. ¹⁴ Потоа Јосиф испрати да го повикаат неговиот татко Јаков и сите негови роднини, седумдесет и петмина на број. ¹⁵ Така Јаков се досели во Египет. Таму умреа и тој и нашите прадедовци. ¹⁶ Подоцна, коските им беа пренесени во Шехем, каде што беа погребани во гробницата што Авраам со сребро ја беше купил од синовите на Хамор.

¹⁷ Како што се приближуваше времето Бог да го исполни ветувањето што му го даде на Авраам, нашиот народ во Египет се зголемуваше и намножуваше. ¹⁸ Но со Египет веќе владееше друг цар, кој не знаеше за Јосиф. ¹⁹ Тој скова заговор против нашиот народ, ги мачеше нашите предци и ги принудуваше да си ги напуштаат новороденчињата, за да не останат живи.

²⁰ Во тоа време се роди Мојсеј, кој му беше мил на Бог. Три месеци беше одгледуван во домот на својот татко, ²¹ а потоа мораа да го остават, но го зеде ќерката на фараонот и го одгледа како свој син. ²² Така Мојсеј се запозна со целата мудрост на Египќаните и се стекна со големо теоретско и практично знаење.

²³ Кога наполни четириесет години, му се роди во срцето желба да ги посети своите сонародници, Израелците. ²⁴ Во текот на таа посета виде дека еден Египќанец насилно постапува со еден Евреин. Мојсеј го заштити Евреинот и во одмазда го уби Египќанецот. ²⁵ Тој мислеше дека неговите сонародници ќе сфатат оти Бог, преку неговата рака, им праќа ослободување, но тие не сфатија.

²⁶ Утредента виде како двајца Израелци се тепаат и се обиде да ги смири, велејќи им: ,Луѓе, вие сте припадници на ист народ! Зошто се повредувате еден со друг?‘

²⁷ Но виновникот за тепачката го турна и му рече: ,Кој те поставил тебе да ни бидеш владетел и судија!? ²⁸ Да не сакаш и мене да ме убиеш, како што вчера го уби Египќанецот^[e]!?‘ ²⁹ Кога Мојсеј го слушна ова, побегна во Мидијамската земја, каде што живееше како доселеник. Таму му се родија два сина.

³⁰ Откако поминаа четириесет години, во пустината, близу до планината Синај, му се појави ангел во пламенот на една запалена грмушка. ³¹ Кога Мојсеј го виде ова, се зачуди и појде таму за да види одблизу. Тогаш го чу гласот Господов кој му рече: ³² ,Јас сум Богот на твоите татковци: Богот на Авраам, на Исак и на Јаков^[f]!‘ Мојсеј се стресе од страв и не се осмели да погледне.

³³ Потоа Господ му рече: ,Собуј ги сандалите, зашто стоиш на свето место! ³⁴ Видов како Мојот народ е измачуван во Египет и стенкањето негово го чув. Еве, доаѓам да го ослободам. Сега, оди во Египет^[g], како Мој пратеник!‘

³⁵ Оној Мојсеј, кого луѓето го отфрлија, велејќи му: ,Кој те поставил да ни бидеш владетел и судија!?‘ - Бог го испрати преку ангелот што му се појави во запалената грмушка, да им биде водач и ослободител. ³⁶ Правејќи многу чуда и видливи докази, тој ги изведе од Египет, ги преведе преку Црвеното Море^[h] и ги водеше низ пустината цели четириесет години.

³⁷ Самиот Мојсеј му рече на израелскиот народ: ,Бог ќе ви издигне Пророк од вашите редови, како што сум јас^[i].‘ ³⁸ Тој беше заедно со целиот Божји народ во пустината. Посредуваше меѓу ангелот што му зборуваше на планината Синај и нашите татковци. Притоа, тој прими зборови од животно значење и ни ги пренесе нам.

³⁹ Но нашите предци не го послушаа, туку го отфрлија и посакаа да се вратат во Египет, по кој им беа прираснале срцата. ⁴⁰ Му рекоа на Арон: ,Направи ни богови што ќе не водат, зашто не знаеме што се случи со Мојсеј, кој не изведе од Египет^[j].‘ ⁴¹ Така си направија од злато идол во форма на теле и му принесоа жртва, восхитени од својата ракотворба. ⁴² Тогаш Бог им сврте грб и ги остави да им служат на Сонцето, Месечината и ѕвездите^[k], како да им се богови, токму онака како што е запишано во книгата на пророците:

,Народе израелски!

Дали Мене Ми принесувавте жртви и приноси

додека патувавте низ пустината,

цели четириесет години, доме Израелов?

⁴³ Не, туку си направивте идоли,

за да им се поклонувате:

Со себе ги носевте шаторот

- светилиште посветено на богот Молех и

ѕвездата на богот Реифан!

Затоа ќе ве предадам во ропство,

и ќе ве одведат во далечниот Вавилон^[l]!‘

⁴⁴ Додека патуваа низ пустината, нашите предци го носеа заветниот шатор^[m]. Така им заповеда Бог. Тој му рече на Мојсеј да го направи според моделот што му го беше покажал‘ ⁴⁵ Многу години подоцна, под водство на Јошуа^[n] го донесоа во земјата што ја одзедоа од паганските народи, кои Бог ги истера пред нив. Таму остана се до времето на царот Давид.

⁴⁶ Бог му беше благонаклонет на Давид и затоа Давид се осмели да побара од Бог дозвола да најде место каде што ќе изгради храм во кој Израелците ќе Му служат на својот Бог^[o]. ⁴⁷ Сепак, Божјиот храм го изгради Соломон.

⁴⁸ Но Севишниот не живее во градби направени од човечка рака. Како што самиот Бог вели преку пророкот Исаија:

⁴⁹ ,Небото Ми е престол,

а Земјата - подножје на Моите нозе.

Каков дом ќе Ми направите вие?‘ - вели Господ -

,Какво место ќе Ми најдете за Мое живеалиште?

⁵⁰ Зарем не е се со Мојата рака создадено^[p]?‘

⁵¹ Вие сте тврдоглав народ! Длабоко во себе вие сте како паганите! Глуви сте за вистината^[q]! И вие, како и вашите предци, постојано Му се противите на Светиот Дух. ⁵² Посочете ми еден пророк што не беше прогонуван од вашите предци! Тие ги убија пророците што го претскажаа доаѓањето на Праведникот, на Месијата, а кога Тој дојде, вие се свртевте против Него, Го предадовте и Го убивте. ⁵³ Ангели ви го пренесоа Божјиот Закон и пак не го почитувате!“

Каменувањето на Стефан

⁵⁴ Кога еврејските верски и национални водачи го слушнаа ова, зовреа од бес и почнаа да крцкаат со забите против Стефан. ⁵⁵ А тој, исполнет со Светиот Дух, и со вперен поглед кон небото каде што ја виде Божјата слава, и Го виде Исуса како стои од десната страна на Бог, ⁵⁶ рече: „Погледнете, ги гледам небесата отворени и Синот Човечки како стои од десната страна на Бог!“

⁵⁷ Тогаш Евреите си ги затнаа ушите, и со силна викотница се нафрлија врз Стефан. ⁵⁸ Го извлекоа надвор од градот и го каменуваа. Оние што сведочеа против Стефан ги соблекоа своите горни облеки и ги оставија кај едно момче по име Савле^[r], да им ги причува.

⁵⁹ Додека го каменуваа, Стефан гласно му се молеше на Бог, велејќи: „Господе Исусе, прими го мојот дух.“ ⁶⁰ Потоа падна на колена и силно извика: „Господе, не земај им го ова за грев!“ Го рече ова и почина.