Исус нахранува над пет илјади души

(Матеј 14:13-21; Марко 6:30-44; Лука 9:10-17) 6 По ова, Исус отиде од другата страна на Галилејското Езеро (или како што поинаку се нарекува - Тибериско^[a] Море). ² Многуброен народ постојано Го следеше, бидејќи ги гледаше чудата на исцелување што Тој ги правеше над болните. ³ Исус се искачи на планината и таму седна со Своите ученици. ⁴ Наскоро доаѓаше еврејскиот празник Пасха.

⁵ Кога Исус го подигна својот поглед и забележа дека многуброен народ доаѓа кај Него, му се обрати на Филип: „Каде да купиме леб за да ги нахраниме луѓево?“ ⁶ Исус го рече ова за да види што ќе му одговори Филип, бидејќи Исус знаеше што ќе прави.

⁷ „За да добие секој од нив барем по едно залаче, ќе треба да купиме леб за повеќе од двесте денарии^[b]!“ - одговори Филип.

⁸ Тогаш Андреј, еден од Исусовите ученици и брат на Симон Петар, Му рече: ⁹ „Овде се наоѓа едно момче кое има пет јачменови лебови и две риби; но што е тоа за толку многу народ!?“

¹⁰ „Кажете им на луѓето да седнат“ - рече Исус. На тоа место имаше многу трева, па луѓето испоседнаа, а на број беа околу пет илјади, сметајќи ги само мажите. ¹¹ Тогаш Исус ги зеде лебовите, и откако Му заблагодари на Бог, им ги раздели на поседнатите луѓе, а им раздели и од рибите, на секој колку што сакаше.

¹² Кога народот се најаде, Исус им рече на Своите ученици: „Соберете ги парчињата што останаа, ништо да не пропадне.“ ¹³ Од петте јачменови лебови, тие собраа и наполнија дванаесет кошници со парчиња што им останаа на луѓето кои јадеа.

¹⁴ Кога го видоа чудото што Исус го направи, луѓето говореа: „Овој навистина е Пророкот чие доаѓање на светот ни беше предвестено!“

¹⁵ Но, Исус, кога дозна дека наумиле сосила да Го зграпчат и да Го прогласат за цар, повторно се повлече сам во гората.

Исус оди по езерото

(Матеј 14:22-33; Марко 6:45-52) ¹⁶ На квечерина, учениците на Исус слегоа до езерото. ¹⁷ Се качија во едно бротче и се упатија кон Кафарнаум, од другата страна на езерото. Веќе се беше стемнило, а Исус се уште не беше дошол кај нив. ¹⁸ Почна да дува силен ветер од кој езерото се разбранува. ¹⁹ Кога извеслаа околу четири до пет километри^[c], тие Го видоа Исуса како се доближува до бротчето, одејќи по езерото, и се исплашија. ²⁰ А Тој им рече: „Јас сум! Не плашете се!“ ²¹ Тогаш тие се осмелија да Го примат во бротчето и бротчето веднаш се најде на оној дел од брегот каде што се беа упатиле!

Луѓето Го бараат Исус

²² Следниот ден, многубројниот народ што остана од другата страна на езерото, забележа дека таму имаше само едно бротче, а знаеја дека Исус не влезе во него со учениците, туку тие заминаа без Него. ²³ Потоа пристигнаа од Тиберија и други бротчиња и пристанаа близу до местото каде што беа јале од лебот, што Господ го благослови. ²⁴ Кога луѓето видоа дека ги нема ни Исуса, ни Неговите ученици, влегоа во бротчињата и отидоа во Кафарнаум, за да Го бараат.

Исус е животодавен Леб

²⁵ Кога луѓето Го најдоа Исуса, од другата страна на езерото, Го прашаа: „Раби, кога пристигна овде?“

²⁶ Исус им одговори: „Вистина е дека вие не Ме барате затоа што ги разбравте Моите чуда, туку затоа што јадевте од лебовите и се наситивте! ²⁷ Престанете да се грижите само за храната што се расипува! Погрижете се за храната што дава вечен живот, која ќе ви ја дадам Јас, Синот Човечки, затоа што, Бог, небесниот Татко, Ми го даде тоа право!“

²⁸ „Што треба да правиме, за да го исполниме она што Бог го бара од нас?“ - го прашаа тие.

²⁹ Исус им одговори: „Бог бара од вас да верувате во Оној што Тој Го прати.“

³⁰ Тогаш тие Му рекоа: „Какво чудо ќе направиш, за да видиме, па да Ти поверуваме? Што ќе направиш? ³¹ Нашите предци јадеа мана^[d] во пустината, како што стои запишано: ,Бог им даде да јадат леб од небото‘.“

³² Исус, пак, им одговори: „Ве уверувам дека не беше Мојсеј тој што ви даде леб од небото, туку Мојот Татко. И сега Мојот Татко ви го нуди вистинскиот Леб од небото. ³³ Зашто, Лебот што ви го дава Бог е Оној што слезе од небото, за да му даде живот на светот.“

³⁴ „Господине“, - му рече народот - „давај ни го тој леб секогаш!“

³⁵ Исус им рече: „Јас сум животодавниот Леб! Оној што доаѓа кај Мене никогаш нема да огладни и оној што верува во Мене никогаш нема да ожедни. ³⁶ Но ви реков дека, иако Ме видовте, сепак не верувате во Мене. ³⁷ Секој што Ми е даден од Татко Ми, ќе дојде кај Мене, а Јас нема да одбијам ниту еден од оние што доаѓаат кај Мене. ³⁸ Јас не слегов од небото за да ја вршам Својата волја, туку да ја вршам волјата на Бог, Кој Ме прати. ³⁹ А волјата на Бог, Кој Ме прати е да не изгубам ниту еден од оние што Тој ми ги даде, туку на крајот сите да ги воскреснам за вечен живот. ⁴⁰ Волјата на Мојот небесен Татко е: секој што го гледа Синот и верува во Него, да има вечен живот и на крајот Јас да го воскреснам.“

⁴¹ Тогаш Евреите почнаа незадоволно да мрморат против Исус, затоа што рече: „Јас сум Лебот што слезе од небото!“ ⁴² Говореа: „Зар Овој не е Исус, синот на Јосиф, и зар не ги познаваме татко Му и мајка Му!? Како може да вели дека Тој слегол од небото!?“

⁴³ Исус им одговори: „Не мрморете помеѓу себе! ⁴⁴ Никој не може да дојде кај Мене, ако небесниот Татко, Кој Ме прати, не го привлече; а на крајот, Јас ќе го воскреснам за вечен живот! ⁴⁵ Во пророчките книги на Светото Писмо стои запишано: ,Бог ќе ги научи сите^[e]‘. Секој што Го слуша небесниот Татко и учи од Него, доаѓа кај Мене. ⁴⁶ Тоа не значи дека некој Го видел Бог, освен Оној Кој потекнува од Бога. Само Тој го видел Таткото. ⁴⁷ Ве уверувам дека оној што верува во Мене, веќе има вечен живот. ⁴⁸ Јас сум животодавниот Леб. ⁴⁹ Вашите предци јадеа мана^[f] во пустината, но потоа умреа. ⁵⁰ Еве Го Лебот што слегува од небото, за секој да може да јаде од Него и да не умре. ⁵¹ Јас сум животодавниот Леб Кој слезе од небото! Кој се храни од овој Леб - ќе живее вечно! А Лебот што Јас ќе го дадам за животот на светот е Моето тело.“

⁵² Тогаш Евреите почнаа одново да се препираат помеѓу себе, велејќи: „Како може Овој да ни го даде Своето тело да се храниме со Него!?“

⁵³ Исус, пак, им рече: „Ве уверувам дека, доколку не се храните од телото на Синот Човечки и не се напојувате од Неговата крв - ќе немате живот во себе! ⁵⁴ Оној што се храни^[g] од Моето тело и се напојува од Мојата крв, има вечен живот и на крајот, Јас ќе го воскреснам. ⁵⁵ Моето тело е вистинска^[h] храна и Мојата крв е вистинска напивка. ⁵⁶ Кој се храни^[i] од Моето тело и се напојува од Мојата крв, живее во Мене и Јас во него.

⁵⁷ Мене Ме испрати живиот Татко, и како што причина за Моето живеење е Таткото, така и оној што се храни од Мене ќе живее заради Мене. ⁵⁸ Лебот што слезе од небото не е како лебот што вашите предци го јадеа, а потоа умреа; тој што го јаде овој Леб - ќе живее вечно!“ ⁵⁹ Исус ги изрече овие зборови додека поучуваше во синагогата, во градот Кафарнаум.

⁶⁰ Кога го слушнаа тоа, голем број од следбениците на Исус рекоа: „Тешко е ова учење; кој може да го слуша!?“

⁶¹ Свесен дека Неговите ученици мрморат за тоа, Исус им рече: „Зар ова ве натера да потклекнете!? ⁶² А што, ако Ме видите Мене, Синот Човечки, како се искачувам на небото, каде што бев порано!? ⁶³ Духот е Тој што дава живот, а не човечкото тело. Зборовите што ви ги кажав се од тој животодавен Дух^[j]. ⁶⁴ Но меѓу вас има некои што не веруваат.“ Исус го рече ова, зашто од почетокот знаеше кои се тие што не веруваат и кој ќе Го предаде. ⁶⁵ Потоа им рече: „Затоа ви реков дека никој не може да дојде кај Мене, ако тоа не му е овозможено од небесниот Татко.“

⁶⁶ Од тој момент многумина од Неговите ученици Го напуштија и престанаа да одат со Него.

⁶⁷ Тогаш Исус им рече на Дванаесеттемина: „Ако сакате, можете и вие да си заминете“.

⁶⁸ Симон Петар Му одговори: „Господе, кај кого да одиме? Твоите зборови носат вечен живот! ⁶⁹ Ние веруваме во Твоите зборови и знаеме дека Ти си Светецот, Кој ни дојде од Бога.“

Невера меѓу Своите родени браќа

⁷⁰ Исус, пак, им одговори: Нели Јас ве избрав вас дванаесеттемина? Па сепак, еден од вас е ѓавол.“ ⁷¹ Тоа го рече за Јуда, синот на Симон Искариот, еден од дванаесеттемина, кој имаше намера да Го предаде.